قسمتي از سخنان زيباي حضرت شيخ القرآن مولانا محمد عثمان قلندرزهي در همايش فارغ التحصيلي مدرسه دارالقرآن سراوان -آبان ماه 93:

قُلِ ادْعُواْ اللّهَ أَوِ ادْعُواْ الرَّحْمَـنَ أَیّاً مَّا تَدْعُواْ فَلَهُ الأَسْمَاء الْحُسْنَى وَلاَ تَجْهَرْ بِصَلاَتِکَ وَلاَ تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَیْنَ ذَلِکَ سَبِیلاً (۱۱۰) وَقُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَلَم یَکُن لَّهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُن لَّهُ وَلِیٌّ مِّنَ الذُّلَّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً [الإسراء : ۱۱۱] شیخ القرآن مولانا محمد عثمان (حفظه الله) در مراسم همایش تجلیل از حفاظ قرآن و دانش آموختگان علوم دینی (خواهران) مدرسه دارالقرآن سراوان(۲آبان۹۳) با تلاوت آیات آخر سوره اسراء فرمودند:

این سوره بیانگر یک معجزه بزرگ نبی خاتم صلی الله علیه و سلم می باشد. در این سوره بیان سحر رسول الله در فضای بین آسمان و زمین است و در سوره نجم بیان معراج آن حضرت صلی الله علیه و سلم است.

ایشان فرمودند: الله ذوالجلال برای ساخت ، هدایت، نجات و رستگاری بشریت و غیره سید الاولین ، الاخرین و سید البشر محمد مصطفی صلی الله علیه و سلم را مبعوث فرمودند.

وی در ادامه افزود: الله تعالی سه مطلب را در برنامه عظیم نبی خاتم صلی الله علیه و سلم قرار دادند. یک تکمیل قوت اعتقادی ، الله تعالی این پیامبر را فرستاد که در درجه اول عقیده مردم را بسازد و درس نهایی و نجات بخش را برای همیشه بدهد. لذا الله تعالی لطف و مرهمت به عالم و تمام کائنات بخشید.

مولانا محمد عثمان در ادامه سخنان خود با تلاوت آیه کریمه (وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِینَ )فرمود: الله تعالی آن حضرت صلی الله علیه و سلم را رحمت العالمین برای آسمان ها ، زمین ، حیوانات ، گیاهان ، بر و بحر و  تمام موجودات غیر از الله تعالی کرده است. رحمت بودن رسول الله به طور ویژه برای انسان است چراکه الله تعالی از نسل و جنس انسان رسول الله را انتخاب کرده است.

ایشان در ادامه با تلاوت آیه (قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ) بیان نمودند: بگو ای رسول صلی الله علیه و سلم جز این مسئله که مسئله دیگری نیست: به تحقیق من ذاتاً ، ظاهراً و باطناً بشر ذاتی هستم. الله تعالی مرا از جنس انسان ، آدمیت و بشریت انتخاب کرده است، معلم و مرشد برای همه عالم به ویژه انسانیت هستم و به طرف من وحی می شود جز این نیست معبود شما یگانه و یکتا. جمیع عبادات را خالص برای او انجام دهید. لذا پیغمبر آمد که ایمان انسانیت را بسازد از جمیع غیر الله پرستی، شرک و جاهلیت آنها را به خداپرستی ، سنت و اخلاق حسنه دعوت دهد.

استاد برجسته تفسیر در ادامه اظهار نمود: دومین برنامه رسول الله صلی الله علیه و سلم تکمیل قوت عملیه است یعنی آن حضرت آمدند که همه انسانها را از تمام اعمال زشت ، ناپسند و باطل به اعمال پسندیده و صحیح بیاورد. سومین برنامه آن حضرت صلی الله علیه و سلم تربیت مصلح و مبلغ برای این اهداف است. بعد از تکمیل وظیفه دارید برای ساختن دیگران بعد از ساختن خود برنامه ریزی کنید و برای دفع مفسدین و اصلاح ظاهری و باطنی دیگران کمر ببندید و به میدان بیاید.

وی در ادامه با تلاوت آیات کریمه (وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحاً وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ – قُلْ هَـذِهِ سَبِیلِی أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِیرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِی وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ) تفسیر نمود: اصلاح ، دعوت ، خداپرستی و یکتاپرستی راه و طریقه انبیاء است و همچنین راه و طریقه کسانی است که اتباع آن حضرت صلی الله علیه و سلم و طاعت ، بندگی الله تعالی را می کنند. لذا این مجالس برای همین است که برادران و خواهران  اقشار مختلف جامعه را دعوت به سوی الله تعالی دهند.

مدیر مدرسه علوم دینی مدینه العلوم خاش در ادامه بیانات خود با تلاوت آیه(وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ )گفت: همه مخلوق غلامی و بندگی الله تعالی را انجام دهند و از بندگی مخلوق بیرون بیایند. مبارزه تمام انبیاء در همین جهت بود و همه آنها وقت خود را صرف همین امرکرده اند که مخلوق از پرستش و تعظیم بندگان بیرون آیند.

وی در ادامه با تلاوت این آیه (إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُکُمْ) گفتند: اینهایی را که صدا می زنید و تعظیم ، کرنش می کنید اینها غلام هستند مانند همه غلامان و بندگان، آنها قدرت رسیدگی به شما را ندارند و نمی توانند بیماری و خواسته های شما را به طور ما فوق الاسباب برطرف کنند چراکه آنها محتاج اند.

ایشان در آخر با تلاوت آیات (یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ -إِن یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ –  وَمَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ) افزودند: مولوی ها ، علماء ، پیر ، حاکم ، رعیت وآنهایی که روی تخت پادشاهی نشسته اند محتاج الله تعالی هستند. ذاتی که خود محتاج و احتیاج دارد قابل پرستش و بندگی نیست ، ملائکه ، جنات ، انسان ها ، همه و همه محتاج رب العالمین هستند و اوست غنی و توانمند. 

 

هم اكنون فايل تصويري اين سخنراني را دانلود نماييد.

مشخصات

• نام فايل: قطعه اي از سخنراني زيباي مولانا محمد عثمان قلندرزهي
• فرمت: mp4
• حجم: 222مگابايت
• لينك دانلود (براي دانلود كليك كنيد)

پايان بخش جلسه تجليل از فارغ التحصيلان برادر و خواهر اين سال دارالقرآن سراوان دعايي بسيار زيبا و خاشعانه از حضرت شيخ الاسلام مولانا عبدالحميد(حفظه الله)بود كه امروز با همكاري سنت دانلود اين فايل تصويري را براي دانلود خدمت شما آماده نموده ايم.

الله تعالي حضرت شيخ الاسلام و تمام علماي رباني را در پناه خود قرار دهد.آمين

مشخصات

• نام فايل: دعاي مولانا عبدالحميد در همايش مدرسه دارالقرآن
• فرمت: mp4
• حجم:107 MB
• لينك دانلود (براي دانلود كليك كنيد)

این مقاله صفحات مختصری از زندگی بزرگترین فرمانده و رهبر تمدن اسلامی در پنج قرن گذشته است؛ جوانی با بیست و اندی سال که رهبری بزرگترین امپراطوری اسلامی را به تنهایی مدافع اسلام و مسلمین بود، برعهده گرفته بود. بعد از انکه اندلس سقوط کرد و خلافت عباسی رو به زوال و فروپاشی نهاد، ظهور عثمانی ها در این برهه از زمان به منزله نعمتی ویژه بود که خداوند متعال برای نجات امت اسلامی از بحرانهای موجود برانگیخته بود؛ این عثمانی‏ها بودند که پرچمدار اسلام قرار گرفته و در مقابل اروپایی‏ها، که بعد  از سقوط غرناطه (سال ۸۹۷ هـ.ق، ۱۴۹۲م) به طرف شمال آفریقا، تونس، الجزایر و مراکش لشکرکشی کرده بودند، ایستادگی کردند.
سلطان محمد ثانی فرزند مراد ثانی (۸۵۵هـ ۱۴۵۱م)، معروف به سلطان محمد فاتح، سلطان هفتم سلسله آل عثمان است که ملقب به “فاتح” و “ابوالخیرات” بود، مدت حکومت وی قریب به ۳۰ سال پر خیرو برکت برای مسلمانان بود. وی خلافت را در سال ۱۶ محرم ۸۵۵ هجری قمری، مطابق با ۱۸ فوریه سال ۱۴۵۱میلادی، در حالی که ۲۲ سال سن داشت بر عهده گرفت.
محمد فاتح دارای شخصیتی منحصر به فرد و جامع بین قدرت و عدالت بود.(۱) او دوستدار و همنشین علما بود و به سبب همین مجالست بعضی از احادیثی را که بر تعریف فاتح قسطنطنیه پرداخته بود یاد گرفته بود. مانند حدیثی که رسول اکرم صلی الله علیه وسلم فرمودند: «لتفتحن القسطنطینیة على ید رجل فلنعم الأمیر أمیرها، و لنعم الجیش ذلک الجیش.» [مسند امام احمد] ( شما حتما قسطنطنیه را توسط مردی فتح خواهید کرد که بهترین امیر، امیر آن لشکر و بهترین لشکر نیز همان لشکر خواهد بود.) (۲)

تربیت محمد فاتح
در نتیجه مجالست و همنشینی با علما محبت اسلام و مسلمین و عمل به قرآن و سنت در قلب سلطان محمد فاتح نهادینه شده بود، به طوری که در همان دوران تصدّی سلطنت، شخصی متقی و پرهیزگار و پایبند به امور شریعت بود. وی در زندگی خود از علمایی که با دستور سلطان در صورت مخالفت با شریعت مخالفت می کردند و سلطان را با اسم کوچکش و بدون لقب یاد می کردند بسیار متأثر بود.
طبیعی است که از مکتب چنین بزرگانی انسانهایی همچون محمد فاتح با روحیۀ دینی و مقید به اوامر و نواهی اسلام و مدافع قوانین و دستوراتی که اول بر خود تطبییق داده و بعد به رعیت تفویض می کند، فارغ التحصیل شوند.
سلطان محمد فاتح علاقه وافری به مطالعه کتب تاریخ داشت و روش اجداد خود را در فتوحات در پیش گرفته بود، به همین دلیل خیلی زود با برگرداندن تنظیم ادارات به حالت اول پیشرفت و ظهور کرد. او به امور مالی اهتمام زیادی می ورزید، درآمد دولت را معین و مشخص کرد و راههای مصرف کردن آن را نیز تعیین نمود تا از اسراف و تبذیر در خزانه بیت المال جلوگیری کند، گردان های لشکر را گسترش و نظم و ترتیب داد، لیست مستقلی برای لشکریان ترتیب داد و بر دستمزدشان نیز افزود. اداره شهرها و روستاها را با عزل مسئولین کم کار و منصوب کردن والیان جدید تحول بخشید. دربار پادشاهان را با گماردن کارشناسان اداری و لشکری متبحر به سوی پیشرفت و ترقی سوق داد.
سلطان محمد به این افتخارات و ابتکارات اکتفا نکرد، بلکه با جدیت تمام می کوشید و برناممه ریزی می کرد. پیروزی هایش را با فتح قسطنطنیه، پایتخت امپراطوری روم و پناهگاه استراتژیکی مهم تحرکات صلیبی ها بر ضد اسلام، مزین کرد. او تلاش می کرد تا قسطنطنیه را که رومی ها، و به طور کلّی ملت مسیحی به آن می بالید، فتح کند و آن را به عنوان پایتخت دولت عثمانی قرار دهد. (۳)

آمادگی برای فتح قسطنطنیه
سلطان محمد فاتح تلاش های زیادی به خاطر برنامه ریزی برای فتح قسطنطنیه و تقویت لشکرعثمانی با نیروی انسانی کرد، به طوری که تعداد نیروهای لشکرش به ۲۵۰هزار نفر می رسید که دیگر این تعداد نیرو که با لشکریان سایر دولتهای آن زمان قابل مقایسه باشد، عددی است بزرگ برای یک لشکر نظامی در آن زمان. او همچنین عنایت ویژه ای به تمرینات و فنون مختلف جنگی داشت و توانست لشکرش را با اسلحه هایی که صلاحیت سربازان را داشته باشد مسلح کند. از طرف دیگر سعی داشت با بیان تعریف و ثنای رسول اکرم صلی الله علیه وسلم برای لشکر فاتح قسطنطنیه و کاشتن نهال جهاد و از خودگذشتگی در قلب سربازان، آنها را هم از لحاظ معنوی در آمادگی کامل قرار دهد و هم از لحاظ تاکتیک جنگی.
در بُعد آمادگی در زمینه تاکتیک جنگی بزرگترین گام را با تصمیم ایجاد قلعه “رومل حصار” در قسمت شمالی تنگه “بسفور” در مقابل قلعه ای که در زمان سلطان بایزید در آسیا درست کرده بود، برداشت.
امپراطور روم در صدد شد تا سلطان را با پرداخت مقداری پول از عزمش در ساختن قلعه مذکور باز دارد، اما محمد فاتح از آنجایی که از اهمیت جنگی قلعه آگاه بود، از اراده اش باز نیامد و قلعه ای محکم با ارتفاع ۸۳ متر بنا کرد و دو قلعه طوری مقابل هم قرار گرفتند که بین آنها به اندازه ۶۶۰متر فاصله وجود داشت که می توانستند بر عبور کشتی ها از شرق “بسفور” به طرف غرب اشراف داشته باشند و بوسیله آتش پاره های توپ مانع ورود کشتی به قسطنطنیه از مناطقی که شرق قسطنطنیه قرار دارند، مثل طرابزون و غیره بشوند. (۴)
وی همچنین اسلحه لازم برای عملیات را نیز آماده کرد. از جمله این سلاحها توپ بود که اهمیت زیادی نزد سلطان داشت، به طوری که مهندس ماهری به نام “اوربان” را که مهارت خاصی در ساخت توپ داشت، استخدام کرد و تمام مایحتاج او را مهیا نمود. مهندس اوربان توانست توپهای زیادی درست کند، منجمله توپ مشهور سلطان که وزنش به صدها تُن می رسید.
محمد فاتح توجه خاصی نیز به ناوگان عثمانی داشت و سعی داشت با تقویت آن بتواند نقش موثری در هجوم بر قسطنطنیه که یک منطقه دریایی است و محاصره آن بدون نیروی دریایی کامل نمی شود، داشته باشد. در تاریخ آمده است که تعداد کشتی هایی که برای این کار آماده شدند ۴۰۰ کشتی بود. سپس سلطان حمله را آغاز کرد و توانست در ۲۷ ربیع الاول ۸۵۷ هـ. ق، مطابق با ۶ آوریل ۱۴۵۳میلادی، به آنجا برسد. او قسطنطنیه را از خشکی با ۲۵۰هزار جنگجو و از دریا با ۴۲۰ قایق جنگی محاصره کرد. رعب و وحشت بر مردم شهر سایه افکند زیرا آنها فقط ۵هزار نیروی دفاعی داشتند که بیشترشان نیز نیروهای بیگانه بودند.
بدین ترتیب محاصره تا ۵۳ روز که عثمانی ها به صورت پیاپی بر شهر توپ و آتش می بارانیدند ادامه پیدا کرد. (مصر والعالم المائة، ۳۱۴و۳۱۵، الهلال- مصر)
از دیگر اقدامات موفقیت آمیز سلطان محمد فاتح، هموار کردن راه بین “ادرنه” و “قسطنطنیه” بود تا از این مسیر بتواند توپهای سنگین را بدون مشکل از ادرنه به قسطنطنیه بکشد و همین اتفاق نیز رخداد؛ آنها توانستند طی ۲۰ روز با حمایت قسمتی از لشکر و با فرماندهی سلطان به بلندای قسطنطنیه برسند. سلطان ابتدا لشکریان خود را که نزدیک به ۲۵۰هزار نفر بودند جمع کرد و در نطقی آتشین با بیان فضایل جهاد به ترغیب و تشویق سربازان و طلب نصر و یاری از خداوند و آرزوی شهادت در راهش پرداخت. او همچنین احادیثی را که به فتح قسطنطنیه توسط مسلمانان و فضیلت لشکر فاتح وارد شده بود، یادآور شد.
سربازان شروع به گفتن تکبیر و تهلیل کردند و دست به دعا برداشتند و از طرف دیگر علما نیز با منتشر شدن در صفوف مسلمین و تبلیغ و تشویق آنها جهت اعتلا و بالا بردن روح و انگیزه جهادی باعث شده بودند تا هر سرباز مشتاقانه منتظر معرکه نبرد باشد.
سپس سلطان اقدام به تقسیم سربازان پیاه در اطراف دیوارهای خارجی شهر، متشکل از سه گروه اصلی و با پیشتیبانی نیروهای کمکی، جهت تنگ کردن حلقه محاصره در خشکی کرد. در ادامه نیز توپهای جنگی منجمله توپ مشهور سلطان را که در مقابل باب العثمانی نصب کرده بود به میدان آورد. عثمانی ها در ابتدا از رسیدن به تنگه “القرن الذهبی” (شاخ طلایی) عاجز ماندند، چرا که زنجیرهای بزرگ نصب شده در این تنگه مانع ورود کشتی ها به داخل تنگه می شد و کشتی هایی را که خواهان ورود بودند درهم می شکست.
این تنگه و مانع ورودی آن، بزرگترین مشکل برای عثمانی ها بود، چرا که با وجود تنگه مذکور محاصره همچنان ناقص بود، ولی با وجود این، حمله سربازان عثمانی به ویژه گارد موسوم به “انکشاریة” که بی محابا و بدون ترس برای مرگ سینه سپر می کردند، همچنان ادامه داشت.
بالاخره سربازان عثمانی توانستند در ۱۸ آوریل با ایجاد شکافی در دیوارها در وادی “لیکوس” از طرف غربی دیوارها، حصار را بشکنند، با ایجاد سوراخ در دیوار، سربازان به سرعت شروع به داخل شدن در شهر کردند و همچنین تلاش می کردند تا با ایجاد حفره های دیگر، کار ورود به شهر را آسانتر کنند، ولی سربازان رومی در راه دفاع از شهر از خود فداکاری عجیبی نشان دادند که باعث شد درگیری بدون هیچ نفعی برای طرفین ادامه پیدا کند.
ولی خداوند به سلطان محمد فاتح راهکاری الهام کرد که توانست کشتی  های خود را بدون درگیری با رومی ها از موانع گذرانده و به تنگه برساند؛ سلطان به همراهی کارشناسان دیگر، پروژه مذکور را مورد تحقیق و بررسی قرار دادند و تمام نیازهای مورد نظر و مسیر سه میلی خشکی را نیز در نظر گرفتند و بعد از پژوهش و کنکاش های زیاد و برنامه ریزی های دقیق و با تشویق متخصصین، عملیات بدون اینکه دشمن آگاه شود با صاف کردن راه آغاز شد و مقادیر زیادی چوب و روغن نیز تهیه شد.
بعد از تهیه مواد لازم برای اجرای عملیات سلطان در شامگاه ۲۱ آوریل دستور داد تا سربازان رومی را در تنگه القرن الذهبی به بهانه عبور مشغول کنند و خود نیز مشغول قرار دادن الوارهای چوبی در راه مهیا شده قبلی و لغزنده کردن چوبها با روغن شد و بالاخره با استفاده از غفلت دشمن، عثمانی‏ها توانستند کشتی ها را بر روی چوب از بسفور تا خشکی به حرکت درآورند و با پیمودن سه مایل و رسیدن به نقطه امن در تنگه القرن الذهبی سنگر بیندازند. بدین ترتیب آنها توانستند تعداد ۷۰ کشتی را به روشی که قبل از سلطان به فکر کسی خطور نکرده بود به تنگه برسانند.
اهل شهر در صبح ۲۲ آوریل در حالی از خواب بیدار شدند که صدای تکبیر ترکها تنگه را فرا گرفته بود و نبودن هیچ مانعی میان آنها و مدافعین شهر آنها را کاملا غافلگیر کرده بود.
عثمانی ها در مقابل عبور از حصار دیواری که بین آنها بود نیز ابتکارات زیادی به خرج دادند؛ آنها تونلهای عمیقی برای رسیدن به داخل شهر حفر کردند به طوری که ساکنین شهر و حتی شخص پادشاه با شنیدن صدای عجیب که از داخل زمین به گوش می رسید و یافتن مکان صدا بر ترفند عثمانی ها پی برده بودند. (۵)
ساختن قلعه بزرگی از چوب با سه طبقه مجزّا یکی دیگر از ابتکارات عثمانی ها بود. این قلعه، که ارتفاع آن از دیوار مانع بزرگتر بود و جهت جلوگیری از احتراق آن توسط پارچه های خیس شده پوشیده شده بود و هر طبقه آن مملو از نیروی جنگی و سرباز بود، کمک کرد تا آنها بتوانند به راحتی هر کسی را که بر بالای حصار بود مورد هدف قرار دهند.
سلطان محمد فاتح علاوه بر تسلط دریایی که پیدا کرده بود، حملات پراکنده دیگری نیز داشت که در این حملات بیشتر اعتمادش بر توپ های جنگی بود به طوری که از کثرت استعمال توپها، توپ مشهور و بزرگ سلطان منفجر شد و تمام کسانی که با آن مشغول به جنگ بودند از جمله مهندس اوربان مجری طرح ساخت و استفاده از توپ، کشته شدند، که سلطان با وجود آمدن این وضعیت دستور داد جهت سرد کردن توپها از روغن زیتون استفاده شود. این فکر توانست مثمرثمر واقع شود و توپها بار دیگر به کار گرفته شدند.
سلطان محمد فاتح، روز یکشنبه ۱۸جمادی الاولی، مطابق با ۲۷ می، دستور داد تا سربازان به دعا و زاری و تقرب به خداوند مشغول شوند تا خداوند کار فتح قسطنطنیه را آسان کند. خودش نیز در همان روز به بررسی حصارهای شهر و وضعیت هجوم و حالات مدافعین شهر پرداخت.
در ۲۹ماه می باران کمی شروع به باریدن کرد که باعث خوشحالی لشکر مسلمین شد و علما آنها را به یاد معرکه بدر و بارانی که بارید آوردند، اما رومی ها گمان می کردند که شاید باران شدیدتر شود و بتواند مانع مجاهدین شود، ولی چنین اتفاقی نیفتاد.
ساعت یک بامداد سه شنبه ۲۰جمادی الاولی ۸۵۷هـ. ق بود که دستور هجوم کلی به شهر داده شد، صدای تکبیر مسلمانان، در حالی که به طرف دیوارها می شتافتند، به آسمانها بلند شد و ترس بر ساکنین شهر مستولی گشت، به طوری که ناقوس های کلیساها را به صدا درآوردند.
حمله از دریا و خشکی به طورمنظم و برنامه ریزی شده انجام می گرفت، ولی بیشترین تمرکز سلطان بر منطقه “لیکوس” بود، که خودش نیز فرماندهی عملیات بر آنها را بر عهده داشت.
با طلوع خورشید در روز ۳۰ می ۱۴۵۳مجاهدین با دقت بیشتر به تعیین مواقع دشمن می پرداختند، فشارها در این روز بیشتر و بیشتر شد به طوری که امپراطور قسطنطین به طور مشخص و با همکاری “جستنیان”- یکی از فرماندهان جنگی روم-  به دفاع از دره لیکوس مشغول شد. عثمانی ها فشارهای خود را بر قسمت دیگر شهر از طرف دروازه “ادرنه” نیز مضاعف کردند و توانستند با سرنگون کردن مدافعین رومی بر تعدادی از برجها استیلا پیدا کنند و پرچم عثمانی را بر بلندای آنها به اهتزاز درآورند.
بقیه سربازان عثمانی نیز به طرف دروازه ادرنه شتافتند. امپراطور بیزانس وقتی پرچم‏های به اهتزاز درآمده عثمانی ها را بر بالای قلعه های شمالی شهر دید، فهمید که دیگر دفاع بی فایده است و برای اینکه شناخته نشود لباسهای پادشاهی خود را بیرون کرد و از اسب خود پیاده شده به جنگ پرداخت تا اینکه کشته شد.
خبر کشته شدن پادشاه رومی باعث بالا رفتن روحیه مجاهدین و ایجاد تزلزل در صفوف رومی ها شد و باعث شد تا مدافعین پا به فرار بگذارند و کار فتح قسنطنیه به اتمام برسد.
ظهر همان روز، یعنی سه شنبه ۲۰جمادی الاولی ۸۵۷هـ.ق سلطان در وسط شهر در حالی که سربازانش گرداگرد او جمع شده بودند، به ایراد سخنرانی پرداخت و به آنها فتحی را که رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر آن را داده بود تبریک گفت و دستور داد تا با مردم با نرمی برخورد کنند و آنها را از کشتن مردم به شدت برحذر داشت. سپس از مرکب خود پیاده شد و از روی تواضع و برای به جا آوردن شکر و سپاس الهی، بر زمین سجده کرد.
سپس در حالی که خلق کثیری از جمله کشیشهای مسیحی که اذکار و اوراد را می خواندند در آنجا حضور داشتند، به طرف کلیسا روانه شد. وقتی سلطان به دروازه کلیسا نزدیک شد مسیحیان ترسیده و پا به فرار گذاشتند، سلطان از کشیش خواست مردم را به آرامش و برگشتن به خانه هایشان دعوت دهد.
بعضی از کشیش ها در زیرزمین کلیسا مخفی بودند. وقتی گذشت و بخشش سلطان را دیدند از زیرزمین خارج شده و اسلام آوردن خود را اعلام کردند. (۶)
سلطان محمد فاتح، پس از فتح قسطنطنیه، به نصرانی‏ها آزادی کامل در برگزاری مراسم دینی و انتخاب بزرگان دینی که حق فیصله مسائل را داشتند، داد.
بدین ترتیب سلطان محمد فاتح توانست با یک کار افسانه ای و خارق العاده و با توکل بر خدا و عزم و اراده قوی و اصرار بر اینکه بتواند همان شخصی باشد که رسول اکرم صلی الله علیه وسلم به آن اشاره کرده بود، به پیروزی برسد.
به راستی که سلطان محمد فاتح، طبق شهادت و گواهی این فرموده آنحضرت صلی الله علیه وسلم، “بهترین امیر و فرمانده” و لشکر تحت امر او “بهترین لشکر” می باشند.
در بُعد آمادگی در زمینه تاکتیک جنگی بزرگترین گام را با تصمیم ایجاد قلعه “رومل حصار” در قسمت شمالی تنگه “بسفور” در مقابل قلعه ای که در زمان سلطان بایزید در آسیا درست کرده بود، برداشت.
امپراطور روم در صدد شد تا سلطان را با پرداخت مقداری پول از عزمش در ساختن قلعه مذکور باز دارد، اما محمد فاتح از آنجایی که از اهمیت جنگی قلعه آگاه بود، از اراده اش باز نیامد و قلعه ای محکم با ارتفاع ۸۳ متر بنا کرد و دو قلعه طوری مقابل هم قرار گرفتند که بین آنها به اندازه ۶۶۰متر فاصله وجود داشت که می توانستند بر عبور کشتی ها از شرق “بسفور” به طرف غرب اشراف داشته باشند و بوسیله آتش پاره های توپ مانع ورود کشتی به قسطنطنیه از مناطقی که شرق قسطنطنیه قرار دارند، مثل طرابزون و غیره بشوند. (۴)
وی همچنین اسلحه لازم برای عملیات را نیز آماده کرد. از جمله این سلاحها توپ بود که اهمیت زیادی نزد سلطان داشت، به طوری که مهندس ماهری به نام “اوربان” را که مهارت خاصی در ساخت توپ داشت، استخدام کرد و تمام مایحتاج او را مهیا نمود. مهندس اوربان توانست توپهای زیادی درست کند، منجمله توپ مشهور سلطان که وزنش به صدها تُن می رسید.
محمد فاتح توجه خاصی نیز به ناوگان عثمانی داشت و سعی داشت با تقویت آن بتواند نقش موثری در هجوم بر قسطنطنیه که یک منطقه دریایی است و محاصره آن بدون نیروی دریایی کامل نمی شود، داشته باشد. در تاریخ آمده است که تعداد کشتی هایی که برای این کار آماده شدند ۴۰۰ کشتی بود. سپس سلطان حمله را آغاز کرد و توانست در ۲۷ ربیع الاول ۸۵۷ هـ. ق، مطابق با ۶ آوریل ۱۴۵۳میلادی، به آنجا برسد. او قسطنطنیه را از خشکی با ۲۵۰هزار جنگجو و از دریا با ۴۲۰ قایق جنگی محاصره کرد. رعب و وحشت بر مردم شهر سایه افکند زیرا آنها فقط ۵هزار نیروی دفاعی داشتند که بیشترشان نیز نیروهای بیگانه بودند.
بدین ترتیب محاصره تا ۵۳ روز که عثمانی ها به صورت پیاپی بر شهر توپ و آتش می بارانیدند ادامه پیدا کرد. (مصر والعالم المائة، ۳۱۴و۳۱۵، الهلال- مصر)
از دیگر اقدامات موفقیت آمیز سلطان محمد فاتح، هموار کردن راه بین “ادرنه” و “قسطنطنیه” بود تا از این مسیر بتواند توپهای سنگین را بدون مشکل از ادرنه به قسطنطنیه بکشد و همین اتفاق نیز رخداد؛ آنها توانستند طی ۲۰ روز با حمایت قسمتی از لشکر و با فرماندهی سلطان به بلندای قسطنطنیه برسند. سلطان ابتدا لشکریان خود را که نزدیک به ۲۵۰هزار نفر بودند جمع کرد و در نطقی آتشین با بیان فضایل جهاد به ترغیب و تشویق سربازان و طلب نصر و یاری از خداوند و آرزوی شهادت در راهش پرداخت. او همچنین احادیثی را که به فتح قسطنطنیه توسط مسلمانان و فضیلت لشکر فاتح وارد شده بود، یادآور شد.
سربازان شروع به گفتن تکبیر و تهلیل کردند و دست به دعا برداشتند و از طرف دیگر علما نیز با منتشر شدن در صفوف مسلمین و تبلیغ و تشویق آنها جهت اعتلا و بالا بردن روح و انگیزه جهادی باعث شده بودند تا هر سرباز مشتاقانه منتظر معرکه نبرد باشد.
سپس سلطان اقدام به تقسیم سربازان پیاه در اطراف دیوارهای خارجی شهر، متشکل از سه گروه اصلی و با پیشتیبانی نیروهای کمکی، جهت تنگ کردن حلقه محاصره در خشکی کرد. در ادامه نیز توپهای جنگی منجمله توپ مشهور سلطان را که در مقابل باب العثمانی نصب کرده بود به میدان آورد. عثمانی ها در ابتدا از رسیدن به تنگه “القرن الذهبی” (شاخ طلایی) عاجز ماندند، چرا که زنجیرهای بزرگ نصب شده در این تنگه مانع ورود کشتی ها به داخل تنگه می شد و کشتی هایی را که خواهان ورود بودند درهم می شکست.
این تنگه و مانع ورودی آن، بزرگترین مشکل برای عثمانی ها بود، چرا که با وجود تنگه مذکور محاصره همچنان ناقص بود، ولی با وجود این، حمله سربازان عثمانی به ویژه گارد موسوم به “انکشاریة” که بی محابا و بدون ترس برای مرگ سینه سپر می کردند، همچنان ادامه داشت.
بالاخره سربازان عثمانی توانستند در ۱۸ آوریل با ایجاد شکافی در دیوارها در وادی “لیکوس” از طرف غربی دیوارها، حصار را بشکنند، با ایجاد سوراخ در دیوار، سربازان به سرعت شروع به داخل شدن در شهر کردند و همچنین تلاش می کردند تا با ایجاد حفره های دیگر، کار ورود به شهر را آسانتر کنند، ولی سربازان رومی در راه دفاع از شهر از خود فداکاری عجیبی نشان دادند که باعث شد درگیری بدون هیچ نفعی برای طرفین ادامه پیدا کند.
ولی خداوند به سلطان محمد فاتح راهکاری الهام کرد که توانست کشتی  های خود را بدون درگیری با رومی ها از موانع گذرانده و به تنگه برساند؛ سلطان به همراهی کارشناسان دیگر، پروژه مذکور را مورد تحقیق و بررسی قرار دادند و تمام نیازهای مورد نظر و مسیر سه میلی خشکی را نیز در نظر گرفتند و بعد از پژوهش و کنکاش های زیاد و برنامه ریزی های به راستی که سلطان محمد فاتح، طبق شهادت و گواهی این فرموده آنحضرت صلی الله علیه وسلم، “بهترین امیر و فرمانده” و لشکر تحت امر او “بهترین لشکر” می باشند.

منابع:
۱ـ الدولة العثمانیة، د. صلابی؛
۲ـ الفتوح الاسلامیة عبر العصور، عبدالعزیر العمیری، ص: ۳۵۸؛
۳ـ الدولة العثمانیه، عوامل السقوط والنهوض، د. محمد الصلابی، ص:۱۰۱،۱۰۲؛
۴ـ تاریخ الدولة العلیة، محمد فرید، ص: ۱۶۱، الفتوح الإسلامیة عبر العصور، عبد العزیز العمری،ص: ۳۵۹، ۳۶۰، الدولة العثمانیة، د. صلابی،  ص:۱۰۶؛
۵ـ الفتوح الاسلامیة عبرالعصور، عبدالعزیز العمیری، صص:۳۷۲،۳۶۴؛
۶ـ الدولة العثمانیة، د. صلابی، ص: ۱۳۴٫

• 
• 

از بیانات مولانا احمد نارویی(رحمة الله علیه)

• 
• 

ویدیو تشیع جنازه محمد عمر سربازی (ره) شیخ الفتوای اهل سنت

• 
• 

 

 

 

 

 

 

 

 

درفراق مولانا احمدنارویی
بار دیگر زاهدان افسرده گشت                                          از عروجی قلب او پژمرده گشت
   عالمی دیگر بکوچید از میان                                                مولوی احمد زچشمها شد نهان
  غرق ماتم شهر حفاظ کلام                                                  جملگی محزون زسوز این پیام
    مکی و گلدسته اش نالان شده                                         چون یتیم از سوگ این هجران شده
   مرد اخلاص و عمل محبوب حق                                             اینچنین در حادثه موتش ورق
       تا شتابد پیش و سوی مکی یان                                             جمعشان گرمتر شود در ان میان
   مانده ایم در این سرای بی کسی                                              با غم دوری و صد دلواپسی
      تا به کی اشکم مرا یاری کند                                                      غم زداید یا که دلداری کند
      چهره ی محبوب او دیگر کجاست                                             رفته استاد و به نزد کبریاست
        اینچنین ترک گفته ای طلاب دین                                           تا به کی در حسرت رویت چنین
     شیخ الاسلام و غمی دیگر بدوش                                        میکشد این بار هم گرچه خموش
        صحبت گل اینچنین کوته شده                                                   رفتن استاد چنین ناگه شده
  مولوی احمد برفت از بین ما                                                     روحشان پرواز تا اوج سما
      نور اخلاصش ولی تابنده است                                                 درس ایثارش بسی پاینده است
       بارالها در مقام و عزتش                                                         جنت فردوس بده بر همتش
       گفت مسلم مختصر ربا پذیر                                                    چون نداری از کرم مثل و نذیر
انا لله وانا الیه راجعون. ..
شاعر : مسلم پرورش
1390/12/26

 

انا لله وانا الیه راجعون

درگذشت عالم ربانی وگرانقدراهلسنت واستاد حدیث ومعاونت اداره حوزه علمیه دارالعلوم زاهدان حضرت مولانا احمد نارویی رحمه الله علیه را به تمام مسلمانان تسلیت عرض می نماییم.

حضرت مولانا احمد نارویی، از علمای برجسته اهل سنت ایران و استاد حدیث و معاونت اداری حوزه علمیه دارالعلوم زاهدان امروز ظهر (۲۶ اسفند ۱۳۹۲) بر اثر سانحه رانندگی درگذشت.

در این سانحه رانندگی، که در محور  زاهدان- حصارویه اتفاق افتاد، فرزند مولانا احمد و یکی دیگر از همراهان ایشان نیز به شدت زخمی شده اند.

نماز جنازه ایشان ساعت ۱۰ صبح فردا سه شنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۲ در محل برگزاری نماز جمعه اهل‎سنت زاهدان (مصلای سابق) برگزار خواهد شد.

مولانا نارویی تحصیلات دینی خویش را در زابل آغاز کرد و برای ادامه آن به زاهدان آمد و در مسجد عزیزی به علم آموزی پرداخت و سپس در سال ۱۳۵۰ وارد مدرسه دارالعلوم زاهدان شد و چند را سال از اساتید آن مرکز علمی از جمله مولانا عبدالعزیز ملازاده استفاده نمود و سپس برای تحصیلات پایانی به پاکستان رفت و سال نخست را در مدرسه بدرالعلوم رحیم یارخان گذراند  و سال بعد به مدرسه فیصل آباد که توسط مفتی زین العابدین اداره می‌شد، رفت و از اساتید آن مرکز علمی، هم‌چون مفتی نذیر احمد استفاده نمود.

ایشان سال بعد وارد جامعه فاروقیه کراچی شده و چند سال را در آن‌جا گذراند و از همان مرکز علمی دانش‌آموخته شد.

از اساتید معروف ایشان در دوران تحصیل می‌توان مولانا عبدالعزیز ملازاده، شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید، مولانا نذیراحمد سلامی، مولانا عبدالغنی جاجروری، مولانا مفتی نذیراحمد، شیخ الحدیث مولانا سلیم الله خان، مفتی نظام الدین شامزی و مولانا محمدیوسف افشانی را نام‌ برد.

مدیریت ،اساتید کارکنان ،طلاب مدرسه دارالقرآن سراوان این واقعه دردناک را به همه مسلمانان وعلماء  وخانواده وبازماندگان وی تسلیت عرض می نماید .خداوند روح او را در زمره بهترین ارواح قرار دهد.

الحمدلله رب‌العالمین و صلّی‌الله‌ و سلّم و بارک علی سیّدنا و نبیّنا و مولانا محمّد و علی آله و أصحابه أجمعین.

در رمضان سال دوم هجری، واقعة بسیار مهم و سرنوشت‌سازی در تاریخ اسلام رخ داد که تحول شگرفی در سرنوشت اسلام و مسلمانان به‌وجود آورد و در پی آن، جهان آن‌روز نسبت‌به اسلام نظر دیگری پیدا کرد؛ این واقعه، وقوع جنگ بدر بود. تا قبل از جنگ بدر همه مردم عرب و آن‌هایی‌که از اسلام چیزی شنیده بودند، اسلام را دین و آیین فکری و ذهنی می‌دانستند که بسیاری از غارنشین‌ها و زهاد و عوام به چنان چیزهایی پیش از آن باور داشتند، لذا می‌گفتند که چیز جدید و مهمی نیست. اما بعد از غزوه بدر، معلوم شد اسلام غیر از این است، اسلام دینی است سرنوشت‌ساز که می‌خواهد نظم جهان را به‌دست بگیرد، و فرق است بین این دو جهان‌بینی. درست است که افکار و اندیشه‌های پرهیزگارانه و پارسامنشانه جهان آن‌روز هم در بطن اسلام وجود داشت، اما به‌علاوة مسائل پارسایی و زهد و تقوا، مسئلة ساختن و مدیریت جامعه و کشورداری و مملکت‌داری و به‌دست گرفتن سرنوشت مردم نیز در برنامة اسلام خیلی مهم بوده و هست.

بیشتر در ادامهم مطلب...

پس از آن‌که انقلاب سراسری و مشهور مردم شبه‌قاره‌ی هند علیه استعمار انگلیس در سال ۱۲۷۴‌ق./ ۱۸۵۷م. بر اثر توطئه‌‌های داخلی و سرکوب‌گری نظامی استعمارگران با شکست مواجه شد، اوضاع هند رو به وخامت نهاد. دولت مسلمانان مغول که به‌ظاهر تا آن روز در دهلی حاکم بود، آخرین نفس­‌های خود را کشید و جان داد و از آن پس انگلیس بر سراسر هند تسلط یافت. نیروهای انگلیسی در دهلی و دیگر شهرهای هند حمام خون به‌راه انداختند و خیابان­‌ها را مملو از اجساد شهدا و مجروحان کردند. به‌ویژه علما و بزرگ‌مردان اندیشه و دعوت و رهبران انقلاب را تحت تعقیب و هدف خشم و غضب خود قرار دادند؛ برخی را کشتند، برخی را آواره و مجبور به هجرت کردند، عده‌ای را دستگیر و اعدام کردند، تعدادی را نیز به جزیره‌ی «اندمان» در اقیانوس هند که از نظر آب و هوا و شرایط زندگی بسیار نامساعد بود، تبعید کردند.

بیشتر در ادامه مطلب...

حَدَّثَنَا عَلِيٌّ، حَدَّثَنَا سُفْيَانُ، قَالَ: عَمْرٌو، سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللهِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا، قَالَ: قَالَ لَنَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ الحُدَيْبِيَةِ: «أَنْتُمْ خَيْرُ أَهْلِ الأَرْضِ…».

حضرت جابر رضي الله عنه مي‌گويد: جناب نبی اکرم صلى الله علیه وسلم خطاب به ما فرمودند: در مجموعه‌ی باشندگان آن زمان شما از همه بهتر هستید. یا این کلمه‌ي “آن زمان” را کنار بگذاریم: شما بهترین باشندگان روی زمین هستید، از زمان آدم علیه السلام گرفته تا قیامت؛ البته این عمومیت را در نظر بگیریم انبیاء علیهم الصلاة و السلام مستثنىٰ می‌شوند. اصحاب محمّد صلىٰ الله علیه وسلم هر اندازه دارای مناقب و فضیلت های بزرگی باشند، ولی به پایه‌ی انبیاء علیهم الصلاة و السلام نمی رسند. از این سبب است که ما معتقدیم که ابوبکر صدیق رضی الله عنه بعد از انبیاء بزرگ‌ترینِ همه‌ي انسان‌هاست، پس این جا هم اگر مردم آن زمان را بگیریم، واقعتاً هم درست است؛ زیرا مردم مسلمان به جز این گروه موجود در محضر آن حضرت صلى الله عليه وسلم، کسان دیگری در روی زمین مسلمان نبودند و یقینی است که مسلمانان بالاتر از غیرمسلمانان هستند و اگر به اعتبار مجموع بنگریم كه مسلمانان گذشته را هم شامل بشود و هم مسلمانان آینده را شامل شود، باز هم یقینی است که فضیلت و بزرگواری اصحاب محمد صلى الله علیه وسلم بالاتر از اصحاب موسىٰ و عیسىٰ و ابراهیم و نوح و آدم و سایر انبیاء علیهم الصلاة والسلام است و فضیلت اصحاب محمد صلى الله علیه وسلم بالاتر از تابعین و تبع تابعین است  تا برسد به قیامت.

٭ درس بخاري؛ كتاب المغازي، حديث ۴۱۵۴

 منبع:سایت شیخ الحدیث مولانا محمدیوسف حسین پور

 

 

سلطان صلاح الدین یوسف بن أیوب بن شادی بن مروان (۵۱۷ – ۵۷۲ خورشیدی) یکی از سرداران مسلمان جنگ‌های صلیبی بود. ایوبیان دودمانی ایرانی تبار بودند که از ۱۱۷۱ تا ۱۲۶۰/۱۲۵۰م. در مصر و سوریه و عراق فرمانروایی کردند که پایتخت حکومت آنها “دمشق” و “قاهره” بود. صلاح الدین در سال ۵۳۲ هجری قمری برابر با ۱۱۳۷میلادی در قلعه تکریت دیده به جهان گشود.
صلاح الدین دوران کودکی و تحصیلات خود را در شهر دمشق به آرامی ادامه  و تا زمانی که وارد ارتش نشده بود همواره مباحث بی‏ درد سر و جذاب علمی و دینی را بر میدان‏های  تاخت و تاز و رزمی ترجیح می‏داد.
پدر صلاح الدین در آن زمان والی تکریت بود و از آنجایی که پدر و عموی صلاح الدین جزو کارگزاران حکومت نورالدین محمود زنگی بود، “اسدالدین شیرکوه”، عموی صلاح الدین ایوبی، در سه حمله سپاه نورالدین به مصر مشارکت و در مواردی او را با خود به این نبردها برده بود. وی سرانجام  با تشویق‏های عمویش (شیرکوه) وارد ارتشی شد که فرماندهی  آن را نیز بر عهده داشت.
صلاح الدین به همراه ارتش شیرکوه عازم فتح مصر که در اختیار حکومت فاطمیان بود گردید و پس از کشمکش‏های بسیار بالاخره در سن ۳۵ سالگی ( سال ۱۱۷۳میلادی ) بر تخت سلطنت جلوس و بدین ترتیب سلسه ایوبیان را پایه گذاری کرد.
دوران حکومت سلطان صلاح الدین برای مصریان، ایامی طلایی و پرخیر و برکت  بود، زیرا غیر از امنیت و آسایش، شکوفایی اقتصادی و رفاه را نیز به همراه آورده بود، به طوری که علیرغم تحریم داد و ستد با حکومت صلاح الدین توسط پاپ، بازرگانان از کشورها و شهرهای مهم اروپایی مانند “پیزا” و “جنوا” فرآورده های مختلف از جمله محصولات نظامی و رزمی را برای فروش به آن شهر می آوردند.
از کارهای بسیار با ارزش صلاح الدین به کار گماردن  افراد لایق و با تدبیر در پست‏های مهم مملکتی بود از جمله منصوب نمودن وزیری به نام “الفاضل” (اهل عسقلان) که همواره نقشی ارزنده در امور ایوبیان به عهده داشت.
در زمان صلاح الدین به دلیل علاقه شخصی وی به علوم دینی،  فقهی و عرفانی، مراکز علمی و فرهنگی از جمله دانشگاه “الازهر” رونق بسیاری یافتند و فنون و صنایع آزادانه گسترش یافتند.

 

 

 

بیشتر در ادامه مطلب...

 

در سال ۱۳۵۵ هجری قمری در یکی از شبهای مبارک ذی الحجه در روستای انزاء قریه ای مربوط به منطقه ی سرباز بلوچستان طفلی از پدر و مادری پاک از سلاله یمقدس رسول الله (ص) چشم به جهان می گشاید . محمد عمرچون اولین پسر پدر و مادر است ، تولدش موجب مسرّت و شادی وصف نا پذیر آنان می شود و هر کدام در پهن دشت آرزوهایشان ، آینده ای زیبا و مبارک برای ویترسیم می کنند در عین دارا بودن طبع کودکانه ، مردی بزرگ و عاقل به نظر می رسد . در همین سنین عشق مفرطی به نماز ، روزه ، ذکر و خواندن درود پیدا می کند . به اشعار عارفانه و نعت آمیز علاقه بسیار نشان می دهد و اشعارزیادی را از « دیوان حافظ» از بر دارد .

تحصیلات
خواجه عبدالله انصاری در اثر ذکاوت و استعداد خود در کم‌ترین زمان بسیاری از علوم دینی و ادبی را فرا گرفت و مطالعات بسیار عمیقی داشت و همین بود که وی به نام یک عالم و عارف آگاه شهرت یافت و علاقمندان بسیاری از گوشه و کنار به دورش گرد آمده و از محضرش کسب فیض و استفاده معنوی می‌کردند.
خواجه در چهار سالگی به مکتب رفت. در نه سالگی خوب شعر می‌گفت و احادیث بسیاری از محدثین فرا گرفت.
اگر چه اساتید خواجه شافعی مذهب بودند اما پس از مدتی مذهب حنبلی را اختیار کرد و در سال ۴۱۷ در بیست و یک سالگی برای تکمیل معارف و تحصیل مراتب راهی نیشابور شد.
خواجه عبدالله در تالیف احادیث حضرت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم رنج و سختی زیادی کشید، تا جایی که خود می‌گوید:
آنچه من کشیده‌ام در طلب حدیث مصطفی صلی‌الله‌علیه‌وسلم هرگز کَس نکشیده باشد. باری در نیشابور زیاد باران می‌آمد ومن در حالت رکوع می‌رفتم و جزوه‌های حدیث به شکم باز نهاده بودم تا تر نشود.
خواجه عبدالله انصاری حتی لحظه‌ای از عمر گران‌قدر خود را در بطالت و بیهودگی تلف نکرد، تا جایی که از طلوع سپیده دم تا پاسی از نیمه شب، یا وقت خود را به قرائت آیات کلام الله مجید وتأمل درآن سپری می‌کرد و یا در کنار عالمان به موعظه‌ها و گفته‌های آنان گوش می‌داد؛ او می‌گوید: همه روز بنوشتمی و روزگار خود بخش کرده بودم، چنانکه مرا هیچ فراغت نبودی‌. بامداد پگاه به مقرن شدمی به قرآن خواندن، چون باز آمدمی، به درس مشغول شدمی، به شب در چراغ حدیث می‌نوشتمی و فراغت نان خوردن نبودن، مادر من نان لقمه کرده بودی و دردهان من می‌نهادی. درمیان نوشتن، حق سبحانه و تعالی مرا حفظی داده بود که هرچه زیر قلم من می‌گذشتی، مرا حفظ شدی.

 

 

بيشتر در ادامه مطلب... 

سید محمّدیوسُف حسین‌پور فرزند سیِّد محمّدکریم، که به لقب «شیخ‌الحدیث» از او یاد می‌شود، از سادات حسینی می‌باشد. وی به سال ۱۳۴۹ (هـ.ق.) در شهر گشت متولد شد، در کودکی آثار رشد و سعادت در وی نمایان بود.

 

بيشتر در ادامه مطلب... 

مولانا عبدالحمید، در سال 1326 در روستای "گلوگاه" واقع در غرب شهرستان زاهدان در خانواده ای متدین دیده به جهان گشود. پدر و مادر وی انسانهایی صالح بودند که به اوصافی همچون تقوا، قناعت و عبادت متصف بودند. نماز سحر و روزه سه روز در هر ماه از آنان فوت نمی شد.

بيشتر در ادامه مطلب ... 

غیرمقلدین وسلفی
ظلمتی دیگر ز جهل امد پدید
اعتقادی پوچ و در کردار جدید
حامی قران وسنت گشته اند
عامل برحق دین خود گفته اند
چونکه مشهور بر سلف باشند به نام
شربت این اسم خود دارند به کام
کرده غوغایی درون جامعه
پاک بر کردار خوب چون اینه
حال بگویم با تو من ای نیک سرشت
عدل بر حق کن و ان کردار زشت
بر ائمه خرده میگیرند عیان
لب گشایی کرده اند بر عالمان
با تصوف اشکار دارند جدل
با بزرگان کینه دارند در عمل
بین امت اختلاف انداخته اند
اعتقاد مهلکی را کاشته اند
چون به دام انداخته اند قشر جوان
همچو گرگی در لباس میش نهان
غافل از اعمال و از کردار خود
بی ادب باشند در گفتار خود
طبل سنت را به جانها میزنند
درعمل سنت به چنگال میدرند
تفرقه باشد بر ایشان ساز کار
جهلشان باشد بدینسان اشکار
بی خبر از متن قران کریم
پا درازی کرده اند از این حریم
عاقبت بر جهل خود رسوا شوند
اینچنین در محضر جبار روند
پس به خود آیید ای نابخردان
تا به کی سرگشته هستید این میان
جمله کوتاه پس اگر صاحب دلی
در عمل گشتی قبول پس  كاملي
شاعر:مسلم پرورش.

سخنرانی مولانا اسحاق سپاهی(بلوچی-توبه)

 

 

دانلود یکی از سخنرانی ها جذاب از مولانا اسحاق سپاهی به زبان بلوچی در موضوع توبه

برای دانلود مستقیم یا غیر مستقیم میتوانید از لینکهای زیر استفاده کنید

دانلود با لینک مستقیم

 

دانلود با لینک غیر مستقیم
»

۹ سال پیش به همراه جمعی از روزنامه نگاران به سوریه و لبنان رفتیم. در مسجد اموی دمشق با یک نوجوان فلسطینی به نام محمد آشنا شدم. محمد که ما را در حال نماز خواندن در مسجد دیده بود وقتی در زمان معرفی ام متوجه شد که من ایرانی هستم تعجب می کرد که ایران اهل سنت هم دارد! همین حیرت و تعجب را در دیگران هم از جمله صاحب هتلی که در آن ساکن بودیم دیدم و متوجه شدم که مسئولان کشورمان در معرفی اقوام و مذاهب کشور کوتاهی کرده اند. چون مردم سوریه ایران را می شناختند اما از اقوام و مذاهب ساکن در ایران اطلاع چندانی نداشتند.

محمد من و یکی از دوستانم را به دیدن اماکن تاریخی دمشق و یکی از موزه های خوب این شهر برد. نهار آن روز را میهمان محمد بودیم و او با سخاوت از ما پذیرایی و حتی هزینه بلیط موزه ما را پرداخت کرد.

روز بعد که از بازار سنتی دمشق رد می شدم، محمد را دیدم که در گوشه ای از این بازار برای امرار معاش دستفروشی می کرد. تا مرا دید وسایلش را به یکی از دوستانش سپرد و گفت بیا تا جاهای دیدنی دمشق را به تو نشان بدهم و باز هم مرا به دیدن مناطق زیبای دمشق و کلیسایی تاریخی در باب توما برد.

او نه تنها دستمزد روزانه اش را روز قبل برایم خرج کرده بود بلکه روز بعدش نیز با من آمد و مرا به دیدن جاهای دیدنی دمشق برد. محمد حاضر نشد هیچ مبلغی بابت کارهایی که برایم انجام داده بود از من قبول کند.

او یک آواره فلسطینی بود که از ظلم و ستم رژیم اسرائیل به دمشق پناه آورده بود. از سه سال پیش که درگیریهای سوریه آغاز شده است مدام به این فکر می کنم که بر سر محمد چه آمده است. شاید محمد به خواب هم نمی دید که روزی دمشق زیبایش به جهنمی بدتر از فلسطین تبدیل خواهد شد. امیدوارم که او تندرست باشد و از بلاهایی که بر سر دیگر مردم سوریه آمده جان سالم به در برده باشد.

امروز (پنج‌شنبه) که کنفرانس ژنو ۲ در حال برگزاری بود باز هم به محمد فکر می کردم و اینکه تا کی کودکان و مردم سوریه باید قربانی امیال شیطانی قدرت طلبان داخلی و خارجی و حاکمان مستبد این کشور شوند؟!

• محمود براهویی نژاد (صفحه فیسبوک شخصی)

✅ دکترسعیدحارب، نایب رییس انجمن تحفیظ قرآن میگوید: دریکی ازمسابقات حفظ قرآن سالهای گذشته، ازبین برندگان جوایز، طفل کوچکی ازیکی ازکشورهای شوروی سابق بودکه حدود12سالش بود، که تجویدوتسلطش برقراءت جلب توجه همگان کرده بود.. پس ازاو پرسیدیم که چه کسی قرآن رابااین تجویدصحیح وکامل واین دقت به او آموخته بود؟ گفت: پدرم گفتم وچه کسی پدرت راتعلیم داده بود؟ گفت پدربزرگم..! تعجب کردیم که چگونه جدش درآن زمان تسلط حکومت کمونیستی شوروی که مسلمانان تحت فشاربودندکه هرگونه فعالیت دینی مساوی بامرگ بود،...پس باتعجب ازاو پرسیدیم که چگونه؟ گفت: که پدرم برام تعریف میکرده که پدربزرگم ،درحالیکه پدرم کودکی بیش نبوده، اورا سوار بر الاغی میکرده، واوراخارج ازشهربجای دوردستی میبرده، وچشمانش رابادستمالی می بسته تاوقتی که به یک غاری میرسیدندکه به یک مکان گسترده ای منتهی میشدوآنجا چشمانش رابازمیکرده است،..! وازآنجا لوحه هایی که برآن نوشته ها ورسمهای قرآنی بود بیرون میاوردوهرچی درتوانش بود ومیسرمیشد اورا قرآن می آموخت وحفظ میکردوسپس چشمانش رامی بست وازآنجا بازمی گشت،..وبدین منوال ادامه داشت تااینکه پدرم کاملا قرآن راحفظ کردومسلط شد. درحالیکه حسابی تعجب وجودمارا فراگرفته بود، پرسیدیم: خوب چراچشمانش رامی بسته؟ پسرک گفت: ازپدرم پرسیده بودم گفته بودچون پدربزرگم ازاین میترسیدکه حکومت ستمکارکمونیستی شایدزمانی پسرش را دستگیرکنندواورا موردشکنجه قراردهندواون زیر فشارشکنجه طاقت نیاورد، ومخفی گاه مسلمانان( که درآنجا مدرسه حفظ وتعلیم قرآن بود وآنها مخفیانه به فرزندانشان قرآن میاموختند) رابه آنهابگویدچون مسلمانان خیلی زیرفشاروستم این حکومت منحوس بودند. ������������ يا الله ! ما کجا وآنها کجا؟ الله سبحانه راست ودرست فرموده:  (ماقرآن رافرود آوردبم وماهم ازآن حفاظت ونگهداری میکنیم).

 فوایدسجده: 1.ستون مهره های بدن راتقویت میکند.ودردهای سیاتیک را ارام میکند. 2.باعث افزایش جریان خون در سر شده ک این امرباتغذیه این غدد باعث شادابی .زیبایی.وطراوت پوست میشود. 3.سبب اسودگی و ارامش در فرد شده و عصبانیت را تسکین میدهد. 4.سجده کردن برای خدا انسان را از مبتلا شدن به ورم واماس های سرطانی حفظ میکند.همانطوراز زن حامله و معلولیتهایی ک متوجه جنینش میشود حفظ میکند. ��دلیل علمی.��. ��کشف شده ک انسان در حالت سجود.محور طولیش کم میشود و بالتبع تاثیر بارها نیز بر او کم میشود سپس تخلیه بارها از راه اتصال پیشانیش بر زمین شروع میشود . بطوریکه ک بارهای مثبت از جسم انسان به طرف زمین که از ان بار منفی تعبیر شده انتقال می یابد. درنتیجه عملیات ازاد سازی باتخلیه بارها انجام میشود.�� ��هنگام سجده کردن هفت عضواز اعضای جسم بازمین تماس پیدا میکند..(پیشانی.بینی.دوکف دست.دوزانو.قدمها)�� ��بهترین حالت و جهت برای ازادسازی و تخلیه بارها رو ب مکه _کعبه است.زیرا مکه تنها مرکز خشکی درتمام هستی ست. ومرکز زمین است ....�� کسانی ک درروز 34بار در رکعات 17گانه نمازشان سجده میکنند بی شک بیش از هر کس دیگری انرژی های منفی کسب شده در طول روز را تخلیه میکند...

مولانا محمدقاسم قاسمی: مانند يوسف از گناه بايد گريخت امروزه گناه عام شده، ساز و موسيقي در جيب همه به بهانه تلفن همراه قرار گرفته است. وقتي گناه عام و در دسترس باشد و انسان خود را از آن حفاظت كند. زودهنگام به قرب الهي نايل مي‌شود و الله سبحانه و تعالي دستش را مي‌گيرد و ياري‌اش مي‌كند و انسان الطاف و مهرباني‌هاي الله را حاصل مي‌كند، پس انسان بايد همواره مانند يوسف از الله ياري بطلبد و اين دعا را بخواند: «والا تصرف عنّی کیدهن أصب إلیهن و أکن من الجاهلین»[يوسف:33] و اگر مكر آنان را از من باز نداري، به آنان گرايش مي‌يابم و از نادانان مي‌گردم.  خدايا اگر تو ياري نكني،‌ از من كاري بر نمي‌آيد. مرا به‌حال خودم وا مگذار كه تباه مي‌شوم « أکن من الجاهلین» ؛ و من در ليست جاهلان قرار خواهم گرفت. عاجزانه از خدا ياري خواستن شيوه مشايخ است و به آن تأكيد فراون كرده‌اند، گناه، غفلت، بدعت، معصيت، حرام خواري، همه وهمه علناً دعوت مي‌دهند. بارالها! تو لطف كن، ما را از منجلاب‌هاي گناه وارهان. «فصرف عنه کیدهن إنه هو السمیع العلیم»[يوسف:34]؛ پروردگارش دعاي او را اجابت كرد و مكر آنان را از او بازداشت. بي‌گمان او شنوا و داناست. حضرت‌يوسف نسبت به دوستان زليخا از خدا ياري خواست: اگر تو مكر اين زنها را كه خود را آراسته و به صحنه آمده‌‌اند از من دور نگرداني «أصب إلیهن» من به آنان گرايش مي‌يابم. الله تعالي فرمود: «فصرف عنه کیدهن إنه هو السمیع العلیم»؛ مكر آنان را از او بازداشت. بي‌گمان او شنوا و داناست. « السمیع العلیم» اشاره به اين مطلب است كه خداي متعال همانگونه كه از يوسف شنيد، از هر كسي ديگر در هر جايي مي‌شنود. به شرطي‌كه انسان به‌ تقليد از يوسف گناه را ترك كند و خود را به الله بسپارد و از الله صادقانه كمك بطلبد. گرچه رخنه نيست در عالم پديدخيره يوسف وار مي‌ بايد دويد منبع :صفحه شخصی مولانا محمد قاسم قاسمی در فیسبوک 

ياجوج و ماجوج
يأجوج و مأجوج دو قبيله از بشر و به قولي از طايفه اتراك اند. فساد افگني شان در زمين بنا به روايتي : عبارت بود از ظلم ، جفاجويي ، كشتار و دنبال كردن ساير راه و روش هاي فسادآلود. نقل است كه آنان در بهار بيرون مي آمدند و هيچ سبزه اي را نمي گذاشتند مگر كه آن را مي خوردند و هيچ چيز خشكي را نمي يافتند مگر اين كه آن را بر مي داشتند و مي بردند.
صاحب تفسير «المنير» به نقل از تفسير «مراغي » مي گويد: «يأجوج و مأجوج دو قبيله از اولاد يافث بن نوح اند، يأجوج از قوم تاتار و مأجوج از قوم مغول است و اصلشان از پدر واحدي است كه «ترك » ناميده مي شد. بعضي برآنند كه : اين دو قبيله در بخش شمالي آسيا ساكن بودند و قلمروشان از تبت و چين تا اقيانوس منجمد شمالي امتداد داشته و از ناحيه غربي به سرزمين تركستان منتهي مي شود و چنگيزخان منسوب به آنان است . سپس مي افزايد: ولي صحيح تر اين است كه يأجوح و مأجوج قومي ستمگر و خشن هستند كه پيشينيانشان از بحيره طبريه مي گذرند و خداي عزوجل در هنگام نزول عيسي u از آسمان، آنان را بر مي انگيزد چنان كه در صحيح مسلم و شرح نووي بر آن ، آمده است ».
تفسير انوارالقرآن

« يَأْجُوجَ وَ مَأْجُوجَ » : شايد مراد از ( يأجوج ) قبيله تاتار ، و مراد از ( مأجوج ) قبيله مغول باشد كه هر دو از يك نژاد بودند و در منطقه شمال شرقي كره زمين ، در نواحي مغولستان بسر مي بردند ، و اغلب سيل آسا به سمت شرق يا جنوب سرازير مي شدند .
تفسير نور

در حديث نواس بن سمعان آمده است که: «بعد از اينکه حضرت عيسي، مسيح دجال را نزد دروازه شهر لدّ مي کشد، خداوند به عيسي - عليه السلام - وحي مي کند که مردمي از بندگانم را خارج نموده ام که هيچ کس حتي تو نيز ياراي مقابله با آنها را ندارد. بندگانم را به کوه طور پناه ده، خداوند يأجوج و مأجوج را فرستاده که از هر تپه اي سرازير مي شوند، حضرت عيسي و همراهانش به خدا پناه مي برند و خداوند کرمي را مأمور آنها کرده و آنها را همچون مرگ يک نفر نابود مي سازد و عيسي و يارانش به زمين برمي گردند، ولي حتي يک وجب از زمين را که بوي گنديده و متعفن آنها درامان مانده باشد نيز پيدا نمي کنند که ديگر بار عيسي و يارانش به خدا پناه مي برند و خداوند پرندگاني با گردني همچون گردن شترهاي عظيم الجثه و قوي هيکل را مي فرستد و آنها را به جايي که خدا بخواهد انتقال مي دهند، سپس خداوند باراني را به مدت چهل روز مي فرستد که به همه نقاط زمين از شهرها گرفته تا صحراها مي رسد و زمين را به صورتي شستشو مي دهد که مثل آيينه پاک و منزه مي گردد، به زمين گفته مي شود ثمراتت را برويان و برکاتت را بيرون بريز تا جايي که گروهي از مردم از يک انار مي خورند و زير پوستش نيز سايه مي گيرند» تا آنجا که فرمود: «در اين حالت خداوند نسيمي لطيف و خوش مي فرستد که به زير بغل مؤمنان نفوذ کرده و روحشان را مي گيرد و فقط فاسدان و تبهکاران مي مانند که الاغ وار و حيوان صفت بر يکديگر سوار مي شوند و قيامت بر همين مردمان به پا مي شود».

ابن کثير مي گويد: يأجوج و مأجوج دو طايفه ترک تبار و از سلاله حضرت آدم هستند
در حديث صحيح آمده است که «روز قيامت خداوند - عز وجل - به حضرت آدم دستور مي دهد که جهنميان را به جهنم بفرست. آدم مي پرسد: چند درصد را؟ مي فرمايد: از هر يک هزار نفر 999 نفر را به جهنم و يک نفر را به بهشت بفرست و آن زماني است که کودکان از ترس و وحشت پير مي شوند و زنان حامله سقط جنين مي کنند، ندا زده مي شود: مژده دهيد که يأجوج و مأجوج فديه شما خواهند بود و در روايتي: «در ميان شما دو قوم به نام هاي يأجوج و مأجوج هستند که هر جا باشند، اکثريت را تشکيل مي دهند» به روايت بخاري، مسلم و احمد.


حقيقت جماعت تبليغ(١)


نحمده و نصلی علی رسوله الکریم
برادران تبلیغی سربازان برحق نبی اکرم هستند
اصلا جماعت تبلیغ کلاسی سیار است که انسان می تواند با شرکت در این کلاس ها بر روی یقین خود کار کند و خودش را از منجلاب های معاصی وگناه نجات بدهد جماعت تبلیغ این بنیاد بسیار دقیق و مهم طبق سنن نبی اکرم و صحابه رهرو ان ان حضرت به وجود امده است وبانی این کلاس و این مدرسه انسان سازی مولانا الیاس رحمت الله علیه میباشند
به حمد الله این راه بسیار مبارک رهروان بزرگی از قبیل حاج عبدالوهاب....مولانا طارق جمیل .....و دیگربزگان را دارد

به امید روزی که هر جوان یک داعی دین باشد

اميد واريم ان شاءالله نقشه دشمن كه بد بين كردن مسلمين به جماعت تبليغ و تفرقه بين آنهاست را نقشه برآب كنيم و نزاريم تنها قدرتي كه با سرعت به سوي قلب دشمن در حال پيشرفت و نا بودي كفار است را از دست ندهيم
متاسفانه تنها دليلي كه آنرا بزرگتر از حد معمول نمايش ميدهند و آنرا ضعف بزرگ جماعت تبليغ ميدانند ضعيف بودن احاديث فضايل اعمال هست ،بايد به عرض دوستان برسانم كه همان طور كه از اسم اين كتاب معلوم است درباره ي فضايل اعمال بحث ميكند و طبق گفته ي علمابراي بيان فضيلت يك عمل ميتوانيم از احاديث ضعيف استفاده كنيم بلكه در بيان عقيده نميتوان از احاديث ضعيف استفاده كرد
والسلام عليكم ورحمة الله و بركاته

 به گزارش سنت آنلاين ،شفا یافتن یک دختر ۲۰ ساله یهودی، او را به تحقیق در مورد دین مبین اسلام و آشنایی با این دین و ورودش به مرکز مطالعات دار السلام واداشت.

این دختر عایشه نام دارد که در سال ۲۰۰۸ برای دیدن دوستش وارد یک شهرک عربی در فلسطین اشغالی شد و در راه برگشت به محل سکونت خود یک کتابچه به زبان عبری و با موضوع آموزه های اسلامی پیدا کرد. این کتابچه “راه سعادتمندی” نام داشت.

وی این کتاب را نگه داشت، ولی به آن توجهی نکرد، پس از مدتی بیمار شد تا اینکه بیماریش شدت یافت و همین مساله او را به خواندن این کتابچه واداشت؛ مطالب این کتاب به حدی سودمند بود که به او آرامش و اطمینان خاطر بخشید.

وی آرام آرام با گروهی از دعوتگران فلسطینی ساکن داخل آشنا شد که در مرکز مطالعات دار الاسلام فعالیت می کردند.

عایشه توانست از محضر این دعوتگران نهایت استفاده را بکند و بر اطلاعات خودش در مورد اسلام بیفزاید، مطالعات عمیق او موجب تقویت ایمان قلبی او شد.

وی در مصاحبه با پایگاه خبری “الجزیره نت”، یادی از لحظه مسلمان شدن کرد و های های گریست و به همین خاطر نتوانست احساساتش را به صورت کامل بیان کند.

عایشه تصریح کرد: « احساس می کنم که دوباره به دنیا آمده ام و عنایات ربانی شامل حال من شده است، آموزه های پاک و ناب و والای دین اسلام مرا به راه رستگاری و هدایت سوق داد.»

عایشه به همراه خانواده اش زندگی می کند، این خانواده هیچ شناختی نسبت به دین مبین اسلام ندارد، فقط پدرش از تصمیم عایشه برای مسلمانان شدن حمایت کرد، وی این تصمیم را از روی باور اتخاذ کرد، او به اسلاح ایمان مسلح است و مجدانه می کوشد تا آموزه های اسلام را یاد بگیرد، این در حالی که است که با چالش های اجتماعی و محیطی فراوانی مواجه است.

وی با الگوبرداری از اعضای این مرکز مطالعاتی یک جریانی را برای مسلمان کردن یهودیان به راه انداخته است .

منبع: مرکز اطلاع رسانی فلسطین

(۷)

تبلور رحمت در محبت به خلق

پیام آور رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- نمود محبت و مهرورزی و رحمت بود، تا جایی که خدای تعالی در قرآن کریم او را با صفات (رؤوف) و (رحیم) ذکر کرده است. پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- فرموده است: «الرّاحِمونَ یَرحَمُهُمُ الرَّحمنُ اِرحَمُوا مَن فِی الأرضِ یَرحَمکُم مَن فِی السَّماءِ»؛ مهرورزان را خدای رحمان مورد رحمت قرار می‌دهد، به کسانی که در زمین هستند رحمت آورید، تا آنکه در آسمان است بر شما رحمت آورد. (ترمذی: ۱۹۲۴)

در بیان صفات اهل ایمان می‌فرمود: «لا یُؤمِنُ أحَدُکُم حَتَّی یُحِبَّ لأخیهِ مَا یُحِبُّ لِنَفسِهِ»؛ کسی از شما مؤمن به شمار نمی‌آید تا آنکه دوست بدارد برای برادرش آنچه را که برای خود دوست می‌دارد. (صحیح البخاری: ۱۳)

هم ایشان فرموده است: «لا تَدخُلونَ الجَنَّةَ حَتّی تُؤمِنُوا و لا تُؤمِنُوا حَتّی تَحَابُّوا»؛ به بهشت داخل نخواهید شد مگر اینکه مؤمن باشید، و مؤمن به شمار نمی‌آیید مگر اینکه به همدیگر محبت بورزید. (صحیح مسلم: ۸۱)

و نیز فرموده است: «مَن لا یَرحَمِ النَّاسَ لا یَرحَمهُ اللهُ»؛ کسی که بر مردم رحم و مروت نداشته باشد، خدا به او رحمت نمی‌آورد. (ترمذی: ۱۹۲۳)

یکی از نمودهای محبت آن است که شخص فحّاش و ناسزاگوی نباشد و صدای خویش را در بازار و خیابان بلند نکند و بدی را با بدی پاسخ ندهد، بلکه اهل عفو و گذشت باشد. عائشه ام‌المومنین-رضی الله‌ عنها- در مورد پیام‌آور رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- می‌فرمود: «لَم یَکُن فاحِشاً و لا مُتَفَحِّشاً و لا صَخّاباً فی الاسواقِ و لا یجزئ بالسّیئةِ السّیئةَ و لکن یَعفُو و یَصفَحُ»؛ پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- ناسزاگوی نبود و هرگز وادار به آن نمی‌شد و صدایش را در بازار‌ها بلند نمی‌کرد و بدی را با بدی پاسخ نمی‌داد، بلکه در می‌گذشت و چشم‌پوشی می‌کرد. (ترمذی: ۲۰۱۶)

در قرآن کریم درباره‌ی پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- آمده است: «لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ»؛ بی‌گمان پیغمبری از خود شما (انسان‌ها) به سویتان آمده است، هر گونه درد و رنج و بلا و مصیبتی که به شما برسد بر او سخت و گران می‌آید. به شما عشق می‌ورزد و اصرار به هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان دارای محبت و لطف فراوان و بسیار مهربان است. (توبه: ۱۲۸)

آری او رمز محبت، تجسم کمالات و ارزش‌ها، نماد عزت و سربلندی اولاد آدم و تبلور همه‌ی خوبی‌هاست، از این روی بر او درود و سلام می‌فرستیم و محبت و کمال و عزت و خوبی‌هایی را که او پیام آور آن‌ها است ارج می‌نهیم.

اللهم صل علی محمد و علی آل محمد کما صلیت علی ابراهیم و علی آل ابراهیم انک حمید مجید اللهم بارک علی محمد و علی آل محمد کما بارکت علی ابراهیم و علی آل ابراهیم انک حمید مجید!

نویسنده: استاد مصطفى اربابی
منبع: پایگاه اطلاع رسانی اصلاح

برگرفته شده از :سنت آنلاين

(۶)

تبلور رحمت در تأکید بر علم‌گرایی

نخستین پیامی که از جانب خدا بر پیامبر رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- نازل شد این بود:

«اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ * خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ * اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ * الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ * عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یعْلَمْ»؛ بخوان به نام پروردگارت، آنکه آفرینش را پدید آورده است. او که انسان را از خون بسته آفریده است. بخوان پروردگارت را که از همه‌ی بزرگواران بر‌تر و بخشنده‌تر است.‌‌ همان خدایی که به وسیله‌ی قلم، تعلیم و آموزش را به انسان آموخت. خدایی که به انسان چیزهایی آموخت که نمی‌دانست. (علق: ۱-۵)

آری رسالت پیامبر رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- علم‌گرایی و دانش و تحقیق و پژوهش بود. در قرآن به پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- خطاب شده است: «قُلْ هَلْ یسْتَوِی الَّذِینَ یعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یعْلَمُونَ.»؛ بگوی: آیا اهل علم با کسانی که علم ندارند برابر هستند؟! (زمر: ۹)

این نکته را نباید فراموش کنیم که در قرآن نازل شده بر پیامبر رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- طی آیات۳۰ تا ۳۴ سوره‌ی بقره تصریح شده است که سجده‌ی فرشتگان بر آدم به خاطر علمی بود که خدا به او آموخته بود و فرشتگان از آن بی‌بهره بودند، به عبارتی، آدم به عنوان استاد فرشتگان تبلور و تجلی یافت.

 

 

 

منبع:سنت آنلاين

(۵)

تبلور رحمت در بسط حقیقت آزادی

حقیقت آزادی آن است که انسان از قید و بندهایی که خود برای خویش ساخته و طوق بندگی و بردگی را بر گردن خویش نهاده آزاد گردد، تا مظاهر آزادی تحقق یابد. خدای متعال پیامبر رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- را فرستادند تا انسان را از همه‌ی غل و زنجیر‌ها رهایی بخشد، به طوری که انسان از درون خویش آزاد گردد و آن‌گاه نمودهای آزادی را در زندگی محقق سازد.

خدای تعالی فرموده است: «الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّ‌سُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِندَهُمْ فِی التَّوْرَ‌اةِ وَالْإِنجِیلِ یَأْمُرُ‌هُم بِالْمَعْرُ‌وفِ وَیَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنکَرِ‌ وَیُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَاتِ وَیُحَرِّ‌مُ عَلَیْهِمُ الْخَبَائِثَ وَیَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَ‌هُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِی کَانَتْ عَلَیْهِمْ ۚ فَالَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُ‌وهُ وَنَصَرُ‌وهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ‌ الَّذِی أُنزِلَ مَعَهُ ۙ أُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»؛ همانان که از این فرستاده، پیامبر درس نخوانده -که [نام‌] او را نزد خود، در تورات و انجیل نوشته مى‌یابند- پیروى مى‌کنند؛ [ه‌مان پیامبرى که‌] آنان را به کار پسندیده فرمان مى‌دهد، و از کار ناپسند باز مى‌دارد، و براى آنان چیزهاى پاکیزه را حلال و چیزهاى ناپاک را بر ایشان حرام مى‌گرداند، و از [دوش‌] آنان قید و بندهایى را که بر ایشان بوده است برمى‌دارد. پس کسانى که به او ایمان آوردند و بزرگش داشتند و یاریش کردند و نورى را که با او نازل شده است پیروى کردند، آنان‌‌ همان رستگارانند. (اعراف: ۱۵۷)

پیامبر رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- خود نیز فرموده است: «تَعِسَ عبدُالدینارِ و الدِّرهمِ»؛ بدا به حالِ بنده‌ی دینار و درهم. (ابن ماجه: ۴۱۳۵)

یعنی بسیاری بنده‌ی پول و ثروت و مقام و جایگاه اجتماعی و… هستند و در اصل با آزادی رابطه‌ای ندارند.

در زمان خلافت عمر فاروق- رضی الله‌ عنه‌- ربعی بن‌عامر- رضی الله‌ عنه‌-، فرستاده‌ی سپاه اسلام در پاسخ به رستم فرخ زاد، فرمانده‌ی ایرانی که از او پرسیده بود چرا آمده‌اید؟ گفت: برای آزادی بنده گان خدا از بندگی غیر خدا.

راه اصلی رسیدن به مظاهر آزادی همین است که انسان از بندگی مقام و منصب و پول و سرمایه و بندگی غیر خدا آزاد گردد، آن‌گاه می‌تواند به آزادی دست یابد و گرنه واژه‌ی آزادی بازیچه‌ای می‌شود در دست صاحبان سرمایه و قدرت. پیامبر رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- سرچشمه‌ی آزادی را به مردم نشان داده‌اند تا راه را گم نکنند.

 

 

 

 

منبع:سنت آنلاين

(۴)

تبلور رحمت در مبارزه با خرافات

محمد-صلّی الله علیه وسلّم- نمود راستی و صداقت بود. روزی که تنها فرزندش (ابراهیم) در گذشت، خورشید گرفت. مردم پنداشتند خورشید به خاطر ماتم در گذشت فرزند پیام‌آور رحمت گرفته است! اما چون خبر به او رسید، پس از ادای نماز کسوف فرمود: «خورشید و ماه به خاطر مرگ و یا زندگی کسی نمی‌گیرند، پس چون کسوف و خسوف را دیدید، به نماز بایستید و خدا را بخوانید.» (صحیح البخاری: ۹۹۶)

بدین ترتیب پیامبر رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- مانع رواج خرافات و موهومات و باورهای نادرست شدند و راضی نشدند با سکوت خود، مردم را گرفتار خرافات باقی بگذارند.

 

منبع:سنت آنلاين

(۲)

تبلور رحمت در بیان این‌که امتیازات و افتخارات از آن همه‌ی آدمیان است

محمد-صلّی الله علیه وسلّم- هنوز به رسالت مبعوث نشده بود که به خاطر بهره‌مندی از صفات والای انسانی در میان مردم مکه به «محمد امین» شهرت یافته بود. در میان مردم مکه، همانند این روزگار، انحصارطلبی و امتیازخواهی قومی و مذهبی رواج داشت. محمد-صلّی الله علیه وسلّم- آمد تا امتیازات قومی و نژادی و مذهبی را که ریشه در جاهلیت دارد از میان بردارد. او بدین سان همه‌ی فرزندان آدم را از لحاظ حقوق انسانی در کنار هم قرار داد، تا هیچ کس از حقوق فردی و اجتماعی خویش محروم نگردد:

«ابن اسحاق می‌گوید قبایل قریش هر کدام جداگانه برای تجدید بنای کعبه سنگ جمع می‌کردند، آنان پس از جمع‌آوری سنگ، تجدید بنای کعبه را آغاز کردند. کار ادامه یافت تا که به محل رکن «حجر الاسود» رسیدند. آنجا بود که دچار اختلاف شدند و هر قبیله‌ای می‌خواست افتخار حمل رُکن به محل نصب از آن او باشد و دیگران در این افتخار شریک نباشند. افراد هر قبیله گِرد هم آمدند و سوگند یاد کردند که از این افتخار صرف‌نظر نکنند. اختلاف بالا گرفت و هر قومی با هم‌پیمانان خود آماده‌ی جنگ شدند!

بنی عبدالدار تشتی مملو از خون آوردند، آنان و بنی‌عدی بن‌کعب بن لؤی با همدیگر پیمان بستند و دست‌های خود را میان خون گذاشتند و سوگند یاد کردند که تا پای مرگ مقاومت کنند و این افتخار را به دیگری وا نگذارند. این پیمان به نام «لعقه» نامیده شد.

مدت چهار یا پنج شب بدین منوال سپری شد. پس از آن در مسجد جمع شدند و به مشورت پرداختند و راه انصاف را پیش گرفتند.

برخی از راویان بر این باورند که: ابو امیه بن‌مغیره که از همه کهن‌سال‌تر بود، خطاب به آنان گفت:‌ای معشر قریش! با همدیگر قرار بگذارید که هر کس از این درب (مورد اشاره) وارد شد در موضوع اختلاف شما داوری کند! آنان پیشنهاد او را پذیرفتند. نخستین کسی که وارد شد، رسول الله-صلّی الله علیه وسلّم- بود. چون او را دیدند، گفتند: او «امین» است، راضی هستیم، او «محمد» است. هنگامی که پیامبر رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- به نزدشان رسید، موضوع را با او در میان گذاشتند و از او خواستند در این خصوص داوری کند.

پیامبر رحمت-صلّی الله علیه وسلّم- فرمودند: پارچه‌ای بیاورند. پارچه آورده شد، ایشان حجر‌الاسود را با دست خود در میان پارچه گذاشتند، سپس فرمودند: از هر قبیله یک نماینده بیاید و برای حمل آن مشارکت کند. نمایندگان قبایل آمدند و همگی با هم حجر‌الاسود را به محل نصب بردند، و ایشان با دست خود آن را در مقر خود قرار دادند.» (سیرة النبویه، ابن‌هشام، ج ۱، ص۱۹۷)

در حقیقت پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- با این عمل (یعنی طرح مشارکت همه در هر امتیاز و افتخاری) در جهان طرحی نو درافکند، زیرا محبت را جایگزین نفرت و عزت را جایگزین تحقیر و صلح و دوستی را جایگزین جنگ و دشمنی نمود.

 

منبع:سنت آنلاين

خدای تعالی محمد-صلّی الله علیه وسلّم- را به عنوان رحمت برای جهانیان فرستاده است: «وَمَا أَرْ‌سَلْنَاکَ إِلَّا رَ‌حْمَةً لِّلْعَالَمِینَ»؛ و ما تو را جز مایه رحمت برای جهانیان نفرستاده‌ایم‌. (انبیاء: ۱۰۷)

پس او پیام‌آور مهر و دوستی و محبت، صداقت و امانت، عزت و کرامت و آزادی، و علم و فضیلت است، از این روی خدای متعال او را صاحب اخلاق عظیم معرفی کرده است: «وَإِنَّکَ لَعَلَی خُلُقٍ عَظِیمٍ»؛ بی‌گمان تو دارای خلق و خوی بسیار بزرگ هستی. (قلم: ۴)

در این نوشته، فهرست‌وار به نکته‌هایی از سیره‌ی مبارک او که بخش کوچکی از اقیانوس بی‌کران رحمت او است پرداخته می‌شود:

(۱)

تجلی رحمت در بیان واقعیت

پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- خود را انسانی همانند سایر انسان‌ها می‌داند که دارای ویژگی‌های همگانی انسانی است و فقط تفاوت خود را با دیگران در حوزه‌ی وحی می‌داند و بس:

می‌فرماید: «از خدای تعالی می‌خواهم اگر به کسی از افراد امت در حالت خشم ناسزا گفته‌ام یا او را نفرین کرده‌ام، آن را در قیامت برای او رحمت قرار دهد، زیرا من از جمله‌ فرزندان آدم هستم و چون سایر آدمیان دچار غضب می‌شوم، اما خدای تعالی مرا به عنوان رحمة للعالمین مبعوث فرموده است.» (سنن ابی‌داوود: ۴۶۵۹)

«خدایا از پیشگاه تو پیمانی را می‌طلبم و تقاضا دارم آن را رد نفرمایی، و آن اینکه من انسانی هستم، اگر مؤمنی را آزار رسانیدم، یا به او ناسزا گفتم، یا او را نفرین کردم، یا او را کتک زدم، آن را مایه‌ی پاکی و رحمت و قُرب آن کس به پیشگاه خود قرار دهی و پاداش او را در قیامت به او ارزانی فرمایی.» (مسند امام احمد: ۹۵۱۰)

«جز این نیست که من انسانی هستم، اگر شما را در امر دین فرمان دادم، به آن ملتزم شده و عمل کنید، اما اگر شما را بر اساس نظر و رأی شخصی خود فرمان دادم، بدانید که من بشر هستم.» (صحیح مسلم: ۲۳۶۲)

 

 

منبع:سنت آنلاين 

وب‌سایت شخصی دکتر محمود ویسی، عضو اتحاد جهانی علمای مسلمان، شروع به‌ کار نمود.

به‌ گزارش پایگاه‌ اطلاع‌رسانی سنت آنلاین به نقل از “اصلاح‌وب”، وب‌سایت شخصی دکتر محمود ویسی داعی برجسته‌ی اهل سنت و استاد حوزه‌ و دانشگاه‌ شروع به‌ کار نمود. مدیر سایت دکتر ویسی در گفتگوی کوتاهی با خبرنگار اصلاح‌وب درباب ضرورت راه‌اندازی این سایت گفت: «در پی احساس نیاز به تقویت ارتباط با مخاطبان و تسهیل در دسترسی به آثار صوتی و تصویری و مکتوب استاد تصمیم به طراحی و راه اندازی این سایت گرفته شد.»

وی افزود: این سایت که به همت روابط عمومی جماعت دعوت و اصلاح استان تهران و همکاری روابط عمومی مرکزی راه‌اندازی شد، دارای بخش‌های متنوعی از جمله آثار مکتوب و صوتی دکتر ویسی و بخش پرسش و پاسخ است.

دکتر محمود ویسی در آغاز بهمن ماه سال ۱۳۴۲ هجری شمسی در شهر کرمانشاه متولد شد. تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و متوسطه در رشته‌ی ریاضی فیزیک را در‌‌ همان شهر در سال ۱۳۶۱ه.ش به پایان رساند. با توجه به علاقه‌ی خاصی که به فهم قرآن و معارف دینی داشت برای ادامه‌ی تحصیل راهی مدارس علوم دینی اهل سنت شد. در ابتدا در محضر مرحوم ماموستا شیخ عبدالعزیز حسینی-رحمه‌ الله‌- امام جمعه‌ی قصر شیرین که در مسجد جامع امام شافعی- رحمه‌ الله‌- کرمانشاه مقیم بود، مقدمات صرف، نحو و فقه را به پایان برد. سپس در محضر استاد ناصر سبحانی -رحمه الله- به تلمّذ پرداخت و از محضر مبارک ایشان در حوزه‌های مختلف بهره‌ها برد و با روشهای چگونگی فهم دقیق قرآن آشنا شد. پس از آن به توصیه‌ی استاد راهی شهرستان سقز از توابع استان کردستان شد و به مدت یک سال و نیم در محضر اساتید علم و اخلاق آن دیار، بایسته‌ها را آموخت.

پس از مراجعت از سقز به توصیه‌ی استاد سبحانی-رحمه‌ الله‌- برای تدریس به مدرسه‌ی علوم دینی خانقاه پاوه رفت و در حین تدریس به تربیت دینی و دعوی طلاب علوم دینی همت گماشت. در سال ۱۳۶۹ به طور رسمی از محضر مرحوم حاج ماموستا ملا زاهد ضیایی – رحمه الله-اجازه‌ی افتاء و تدریس در مذهب امام شافعی را دریافت کرد. پس از آن در آزمون کار‌شناسی زبان و ادبیات فارسی پذیرفته شد و در سال ۱۳۷۴موفق به اخذ لیسانس زبان و ادبیات فارسی گردید. در کنار فعالیت‌های آموزشی، دعوی و تربیتی در سال ۱۳۷۶ در آزمون کار‌شناسی ارشد دانشگاه تهران در رشته‌ی فقه شافعی پذیرفته شد و در سال ۱۳۷۹ با درجه‌ی عالی موفق به اخذ کار‌شناسی ارشد گردید. در سال ۱۳۸۱ به توصیه‌ی دوستان برای گسترش دادن دامنه‌ی فعالیت‌ها به تهران مهاجرت کرد و به تدریس در دانشگاه‌های تهران دعوت شد. در سال ۱۳۷۸ در مقطع دکتری دانشگاه ام‌درمان کشور سودان در رشته‌ی فقه مقارن پذیرفته و در سال۱۳۸۰موفق به اخذ مدرک دکترای فقه مقارن از آن دانشگاه شد.

آثار و تألیفات به چاپ رسیده:

۱- تفسیر جزء سی‌ام به انضمام سوره‌ی حمد و جزء بیست و نهم

۲- حیات پس از مرگ

۳- الأخلاق فی (فی ظلال القرآن)

۴- شرح اربعین نووی

۵- فرازهایی از زندگی صالحان

۶- اصول اساسی در فهم قرآن، نوشته‌ی امام ابوالأعلی مودودی (ترجمه)

۷- بوستان اهل دل

۸- گلچین غزلیات منسوب به امام عبدالقادر گیلانی -رحمه‌ الله‌-

آثار چاپ نشده و در آستانه‌ی چاپ:

۱-تفسیر سوره‌ی نحل

۲-قصص قرآن

۳-تفسیر آیات احکام

۴-قواعد فقه

هم‌چنین صد‌ها ساعت کاست و سی دی در موضوعات بلاغت، صرف، نحو، عقیده، اخلاق و…

وی هم‌اکنون در کنار تدریس در دانشگاه به فعالیت‌های اجتماعی و ارائه‌ی سخنرانی‌ها، در زمینه‌های مختلف مشغول می‌باشد.

نشانی وب‌سایت:

http://www.drveisi.com

فصل اول : دوران كودكي ( از دامان مادر تا محيط مدرسه )

در سال 1355 هجري قمري در يكي از شبهاي مبارك ذي الحجه در روستاي « انزاء» ( قريه اي مربوط به منطقه ي سرباز بلوچستان ) طفلي از پدر و مادري پاك از سلاله ي مقدس رسول الله (ص) چشم به جهان مي گشايد . اسم تاريخي اش به حساب ابجد « چراغ عليم » بر مي آيد و پدر بزرگ خانواده ، نامش را به« محمد عمر » تبديل مي كند و به بركات اسم ابر مرد تاريخ اسلام بر اين طفل نو ظهور ، اميد ها مي بندد . اين انتخاب مورد قبول همه ي اعضاي خانواده قرار مي گيرد . « محمد عمر » چون اولين پسر پدر و مادر است ، تولدش موجب مسرّت و شادي وصف نا پذير آنان مي شود و هر كدام در پهن دشت آرزوهايشان ، آينده اي زيبا و مبارك براي وي ترسيم مي كنند .

محمد عمر(رح ) از سنين كودكي امتيازات خدادادي اش را ظاهر مي سازد و اين امتيازات ، فرقي واضح ميان او و ساير اطفال ايجاد مي كند . مادرش به وي مي گفت : « در طول شبهاي دراز ، مثل اطفال ديگر پريشانم نمي كردي ، تا اينكه خودم رحمم مي آمد و بر مي خواستم به تو شير مي دادم » وقتي كمي بزرگتر مي شود ، صفات يك مرد كامل در وجود كوچكش آشيان مي كند . او ظاهراً كودك است و همانند هم سن و سالانش علاقه ي زيادي به بازي هاي كودكانه دارد و در اين كار شب و روز نمي شناسد . اما در عين دارا بودن طبع كودكانه ، مردي بزرگ و عاقل به نظر مي رسد . در همين سنين عشق مفرطي به نماز ، روزه ، ذكر و خواندن درود پيدا مي كند . به اشعار عارفانه و نعت آميز علاقه بسيار نشان مي دهد و اشعار زيادي را از « ديوان حافظ» از بر دارد . عشق نبوي خمير فطرت اوست و از همان زمان عادت به سحر خيزي پيدا نموده است . در شجاعت و زور و بازو از همسالان خود پيشي گرفته و ياور محرومان است . در شبهاي تار، يكه و تنها براي آبياري درختان به باغهاي دور دست مي رود . او احترام و ارزش زايد الوصفي به والدين قايل است و در جلب رضاي آنان از انجام هيچ كاري شانه خالي نمي كند . نسبت به سه گروه محبت وافر احساس مي كند : علما و صوفيه و اهل شجاعت كه بعد ها خصوصيات همه آنان را يكجا در خود جمع مي كند وقتي پا به سن نه سالگي مي گذارد ، پدرش او را به دبستان مي برد . تا دو سال به جديت تمام درس مي خواند اما سال سوم حالش دگرگون مي شود و به دنبال آن براي هميشه دبستان را ترك مي گويد اما در مقابل ،عاشق كتاب هاي ديني است. تاسن ده سالگي كتابهاي ابتداعي از قبيل « گلستان سعدي » مجموعه ي « پنج كتاب » « ميزان و منشعب » ، « منيه المصلي »، « مختصر قدوري » را فرا مي گيرد . در يازده سالگي به دست « غلام محمد نقشبندي» خليفه مجاز « شاه ولي الله خراساني – هراتي » در سلسله ي نقشبنديه ي مجدديّه ي ، بيعت ودر لطايفي كه به وي تلقين مي شود ، با كمال ذوق و شوق ذكر مي كند . او در اين مدت كتاب « نور الظلم » را نزد استاد طريقتش مي خواند . استاد در پيشانيش آثار نبوغ عالي مي بيند و گاه گاه او را به تحصيل علوم ديني تشويق مي كند . باري كودك يازده ساله با تعجب از او مي پرسد « مگر براي شما در باره تحصيل من كشفي رخ داده ؟! » استاد مي گويد : « چرا عزيزم ! بلكه براي ما واضح شده است »

 

 

 

 

بيشتر در ادامه مطلب... 

آغاز فراگیری علم
پدر ایشان"عبدالحق" که یکی از شخصیت‏های معروف روستای "تهانه بهون" و نویسنده توانا و چیره‏دستی بود از همان ابتدا فرزندش را برای فراگیری علم دین و شریعت برگزید و نسبت به تربیت واصلاح وی همت گماشت، علامه اشرفعلی تهانوی- رحمه الله- از بدو تولد همواره دنباله‏رو علم و عبادت بود و ذاتاً از گناه و معصیت بیزاری می‏جست و محبوب قلب همه دوستان، همسایه‏ها و خویشاوندان بود.
انگیزه پذیرش پند و نصیحت را از همان کودکی در خود پرورانده بود و به نماز علاقه خاصی از خود نشان می‏داد، طوری که در سن12-13 سالگی کاملا پایبند نماز شب و گریه سحرگاهی بود. ایشان تحصیلات ابتدایی را در روستای "میرت" که در آن زمان موطن علمای بزرگوار و دانشمندان معروف بود، شروع کرد و قبل از همه حفظ قرآن کریم را نزد "آخوندجی" شروع و سپس نزد حافظ "حسین علی" آن را به پایه تکمیل رسانید و در همان جا (میرت) سکونت گزید؛ از همان ابتدا، آثار نبوغ فوق‏العاده، شجاعت، شهامت، اراده، قاطعیت، پاکی، تیزبینی، دوراندیشی و ژرف‏نگری از چهره جذاب و پیشانی تابنده‏اش هویدا بود.
علامه تهانوی- رحمه الله- در مرحله بعدی به فراگیری لغت فارسی و کتب ابتدایی پرداخت. ایشان کتب ابتدایی لغت عربی و قواعد صرف و نحو را نزد شیخ "فتح محمد تهانوی" آغاز نمود.
ایشان هنگامی که به مرز آمادگی جهت کسب علوم کتب بالاتر رسید، در سال 1295هـ.ق رهسپار دارالعلوم دیوبند، مهد علم و دانش، شد و بعد از گذشت پنج سال، در سال1300هـ.ق بنابر کوشش مداوم و تلاش فراوان موفق به دریافت مدرک تحصیلی شد. در این مدت جز تعلیم علم و خدمت به اساتید، به هیچ کار دیگری اشتغال نیافت و درحالی که در دیوبند تعداد زیادی، دوست و خویشاوند داشت، هیچگاه دعوت آنها را حتی برای صرف غذا نپذیرفت و خطاب به آنها می‏گفت: من برای فراگیری علم به این سرزمین آمده‏ام نه چیز دیگر. علامه تهانوی شخصی باوقار، مصمم و با اراده آهنین و جدی بود.

اساتید علامه تهانوی- رحمه الله-
علامه تهانوی- رحمه الله- در طول مدت فراگیری علم، مفتخر به فراگیر دانش در زمینه‏های مختلف از اساتید مشهور و بزرگ زمان خویش شد و از محضر بزرگانی همچون؛ شیخ "محمد یعقوب بن الشیخ مملوک علی نانوتوی"، که یکی از بزرگترین اساتید مشهور هند و رئیس تدریس دانشگاه دهلی بود در زمینه حدیث و تفسیر کسب فیض نمود. از اساتید دیگر ایشان می‏توان به شیخ محدث "محمودحسن دیوبندی" نابغه زمان، امام محدثین، معروف به شیخ الهند که فرمانده نهضت علمی و سیاسی در شبه قاره هند بود و همواره علیه استثمار انگلیس مبارزه می‏کرد اشاره کرد .
علامه تهانوی- رحمه الله- بعد از اینکه از تحصیل فارغ شد، بنا به درخواست مسئولین مدرسه "فیض آباد" در شهر "کانپور" مشغول تدریس شد، بعد از مدتی به مسجد جامع رفت و در آنجا مدرسه "جامع العلوم" را تاسیس کرد و خیلی زود خداوند محبوبیت ایشان را در قلبهای خاص و عام انداخت، به طوری که علما و مردان بابصیرت و دوراندیش را به خود جلب کرده بود و مردم را مبهوت و فریفته قریحه شگفت‏انگیر و هوش سرشار و فوق‏العاده خویش نموده بود؛ همه مردم عظمت روحی، نبوغ فکری، صفای باطن، عدالت‏خواهی و مروّت وی را می‏ستودند. صراحت لهجه و تقوا نیز از دیگر ویژگیهای ایشان بود.
علامه تهانوی- رحمه الله- بعد از 14سال تعلیم و تعلّم، بنا به دستور مرشدش، شیخ العرب و العجم "حاج امدادالله مهاجر مکی"، کانپور را به قصد زادگاهش (تهانه بهون) ترک کرد.
علامه تهانوی- رحمه الله- یکی از مؤلفان بی‏نظیر زمان خویش بود که تقریبا هزار عنوان کتاب از ایشان در موضوعات مختلف به جای مانده است؛ علامه ابوالحسن الندوی رحمه الله در همین مورد می‏فرماید‏: «علامه تهانوی، سهمی بزرگ در نشر عقیده صحیح و اصلاح نفوس و دعوت الی الله داشت، ایشان به تنهایی کار یک مجمع علمی بزرگ را انجام داد و در انجمن اسلامی هند تاثیر بسزایی گذاشت.» (1)

فعالیتهای اصلاحی- تربیتی علامه تهانوی
هر شخصی که به کارنامه خدمات تربیتی، اصلاحی علمای هند واقف باشد، قطعاً می‏داند که علامه اشرفعلی تهانوی- رحمه الله- شخصیتی بود که نقش بسیار بزرگ و بسزایی در دفاع از دین اسلام و منزه ساختن جامعه اسلامی هند از پلیدی‏های آداب و رسوم جاهلی و بدعات و خرافاتی که زاییده عقل بشر بود داشت، به خاطر همین تلاش‏های اصلاحی بی‏دریغ بود که ایشان ملقب به "حکیم الامة" شده و مصداق این بشارت رسول مکرم اسلام صلی الله علیه وسلم قرار گرفت که فرمودند: «إن الله یبعث لهذه الامة علی رأس کل مأة سنة من یجدد لها دینها» (2) ترجمه: خداوند برای این امت، هر صد سال شخصی بر می‏انگیزد که دین را برای این امت تجدید کند.

ویژگی‏های یک مجدد
دانشمندان اسلامی برای هر مجدد علایم و صفاتی بر شمرده‏اند که باید این نشانه‏ها و صفات در زندگی وی یافت شود، که برخی از این ویژگی‏ها عبارتند از: 1- متبع سنت باشد؛ 2- احیا کننده سنت و از بین برنده بدعت باشد؛ 3- ناشر علم و ناصح اهل باشد؛ 4- در میان معاصرینش در علم تسلط و برتری داشته باشد؛ 5-در رأس سده هجری در علم مشهور شود.
بدون شک تمام علایمی که از صفات یک مجدد و مصلح می‏باشد در شخصیت علامه تهانوی- رحمه الله- نمایان بود. از آنجایی که علامه تهانوی- رحمه الله- نبض جامعه را به دست گرفته بود، لذا تمای زندگی و عمر بابرکت خویش را وقف کارهای اصلاحی و تربیتی نموده و در این راستا از هر وسیله‏ای برای رسیدن به هدفشان کار می‏گرفت و درد جامعه را خوب تشخیص داده و دوای آن را تجویز می‏نمود.

کارهای اصلاحی و تربیتی علامه تهانوی- رحمه الله- فقط در یک بُعد منحصر نبود، بلکه ابعاد مختلفی را در بر می‏گرفت که اینک فهرستی از خدمت و تلاش‏های اصلاحی ایشان را خدمت شما ارئه می‏دهیم:
1- تلاش علامه تهانوی- رحمه الله- در باب عقاید؛ حیات پر برکت ایشان نمونه‏ای از توحید خالص بود که در آن هیچ شائبه‏ای از شرک و بدعت وجود نداشت، در تألیفات و مجالس وعظ و سخنرانی‏های خویش مردم را به اعتصام به سنت تشویق نموده و ازشرک و بدعت و آداب و رسوم جاهلی برحذر می‏داشت.
2- توجه ویژه به تزکیه نفوس انسانی؛ علامه تهانوی- رحمه الله- ضمن اینکه به تصحیح عقاید و عبادات مردم توجه می‏کرد، به تصحیح اخلاق و اعمال آنان نیز اهتمام خاص می‏ورزید.
بزرگترین کرامت نزد ایشان اتباع کامل سنت و سیرت رسول الله صلی الله علیه وسلم بود، وی در مواعظ خود می‏فرمود: «من مدام این جمله را برای همه تکرار می‏کنم که هر کس هدفش از شرکت در مجالس وعظ من این است که مراتب اولیاء‏الله (کشف و کرامات و...) را کسب کند، مجلسم را ترک کند و هر کس که می‏خواهد خودش را با صفات انسانی بیاراید در مجلسم شرکت نماید.
3- اهتمام به حقوق العباد؛ علامه تهانوی- رحمه الله- همواره شاگردان و مریدان و سایر مردم را به رعایت حقوق بندگان تشویق و ترغیب می‏نمود، اما با توجه به وضعیت مردم که توجهی به رعایت حقوق العباد نداشتند و فقط به حقوق‏الله اهتمام می‏ورزیدند، علامه تهانوی بیشتر مردم را به رعایت حقوق العباد تشویق می نمود و می‏فرمود: «اگر کسی را ببینم که ظاهراً بر خلاف شرع عمل می‏کند مقداری ناراحت می‏شوم، اما اگر کسی را ببینم که نسبت به حقوق مردم بی‏پروایی می‏کند بسیار ناراحت می‏شوم و برایش دعای نجات می‏کنم.»
4- اهتمام به اصلاح معاشرات؛ از آنجایی که زندگی اجتماعی شعبه مهمی از شعب اسلام می‏باشد، علامه تهانوی- رحمه الله- برای اصلاح آن فعالیت‏های زیادی نمود، که تالیف کتاب ارزنده "آداب المعاشرة و حیاة المسلمین" بهترین دلیل برای اثبات این مدعا می‏باشد.
5- اصلاح آداب و رسوم غیراسلامی؛ در جامعه هند در میان مسلمانان بسیاری از آداب و رسوم غیراسلامی به علت غفلت آنها از تعالیم اسلامی و ارتباط و آمیزش آنها با هندوها رایج شده بود، تا جایی که مسلمانان خودشان را شبیه هندوها ساخته و در مراسم مذهبی آنها شرکت می‏کردند. در این شرایط بود که خداوند متعال علامه تهانوی- رحمه الله- را برای محو آداب و رسوم فاسد و نابود کردن فرهنگ غلط در میان مسلمانان هندوستان برانگیخت، که دایره اصلاحات ایشان در آینده تمامی نقاط دنیا را در بر گرفت. علامه تهانوی- رحمه الله- در این راستا با اسلوب حکیمانه و با بر پاداشتن مجالس وعظ و پخش نشریات، مجلات و تالیف کتب، مردم را بیدار و آگاه ساخت.
6- تلاش‏های اصلاحی نسبت به روش تعلیم زنان؛ از آنجایی که زنان نیمی از جامعه را تشکیل می‏دهند و نیاز به یادگیری معارف اسلامی دارند، علامه تهانوی معتقد بود که یادگیری مسایل دینی حق زنان است، به شرط اینکه: 1- در محیط کوچکی به تعلیم علم بپردازند. 2- از اختلاط با مردان بپرهیزند.
تلاش‏های ایشان در مورد تعلیم زنان از تألیف کتاب ارزنده "حلیة اهل الجنة"- که به زبان فارسی با نام "زیور بهشت" ترجمه شده- دانسته می‏شود. این کتاب در واقع دایرة المعارفی است که مشتمل بر مسایلی می‏باشد که متعلق به زنان است.
7- مقابله با فرقه‏های منحرف؛ در سرزمین هند و پاکستان گروهها و فرقه‏های متعددی به نام‏های مختلف به وجود آمدند که باعث ایجاد شک و شبهه در اذهان مردم نسبت به حقانیت اسلام و رسالت آنحضرت صلی الله علیه وسلم- و تعالیم گهربارش می‏شدند؛ آنها به تخریب دین پرداخته و بر پیکر مقدس اسلام و قرآن ضربه‏های سختی وارد کردند. وجود فرقه‏های منحرف و گمراه هزاران لطمه به اسلام عزیز زده و باعث انحراف، عقب‏ماندگی، انحطاط و از هم گسستگی جامعه مسلمانان گردید و ملتی عظیم را به سراشیب نابودی سوق داد.
علامه تهانوی برای جلوگیری از این فتنه عظیم، کتابی بر رد این فرق ضالّه، به نام "الحکم الحقانی فی الحرب الآغانی خانی" تالیف نمود، که این کتاب عقاید آنها را بیان نموده و مردم را از مکر و فریبشان برحذر داشته، راه حق و حقیقت را برایشان بیان می‏نمود.

سیاست از دیدگاه علامه تهانوی
علامه تهانوی- رحمه الله- از جمله کسانی بود که خداوند متعال ایشان را برای احیا و تجدید شریعت در قرن چهاردهم هجری در شبه قاره هند انتخاب نمود. بدون شک قیام برای این امر بسیار خطیر امکان پذیر نیست مگر برای اشخاصی که حیات و زندگی آنها با دین خالص پیوند خورده باشد، برای یک مجدد لازم است که اطلاع کامل از احوال و جریانات زمانش داشته باشد.
علامه تهانوی- رحمه الله- مباحثی را در مورد سیاست ارایه داد و جایگاه سیاست را در دین اسلام مشخص نمود، معاندین اسلام از جمله نصرانی‏ها سیاست را از دین جدا می‏دانستند و برای اینکه مسلمانان را از میدان سیاست و حکومت کنار بزنند و آنها را در مساجد و محافل مذهبی محصور نمایند این نظریه را منتشر کردند که دین از سیاست جداست و این دو، هیچ پیوندی با هم ندارند، اما در مقابل، عده زیادی از دانشمندان در مقام دفاع از دین برخواستند و در ردّ این نظریه دچار افراط شدند به طوری که اسلام را یک دین کاملاً سیاسی جلوه دادند و به جای اینکه بگویند: سیاست از دین جدا نمی‏شود، گفتند: دین از سیاست جدا نمی‏شود و به این حد هم اکتفا نکردند، بلکه هدف اصلی دین و بعثت انبیا علیهم السلام را بر پایی حکومت و سیاست دانستند. اما علامه اشرفعلی تهانوی- رحمه الله- هم نظریه جدایی سیاست از دین را رد کرد و هم نظریه آن دسته از علمایی که سیاست را هدف اساسی دین دانسته بودند مورد انتقام قرار داد.
وی نظریه معتدل و به دور از افراط و تفریط را ارائه داد و اعلام کرد که در حقیقت هدف اصلی دین این است که بنده با پروردگارش ارتباط برقرار کند و سیاست و حکومت هم برای تحقق این هدف هستند و اسلام آن سیاستی را می‏پذیرد که انسان را در راه رسیدن به این هدف کمک کند.

وفات
این خورشید تابنده و فروزان که از تهاون بهون هندوستان طلوع کرد و با انوار شریعت و طریقت تمام عالم اسلام را منور ساخت، سرانجام به علت بیماری، که مدت 5 سال با آن دست و پنجه نرم کرده بود، شب سه شنبه 17 رجب سال 1363هـ.ق دار فانی را وداع گفته و به دیار باقی شتافت. «انا لله و انا الیه راجعون»
منابع و مآخذ:
1- اشرفعلی التهانوی حکیم الامة و شیخ المشایخ العصر فی الهند، تألیف:محمد رحمة الله ندوی
2- ندای اسلام، شماره 9-3-2
3- بزرگمردان اندیشه و تاریخ، تألیف: عبدالرشید ارشد
4- بین التصوف و الحیاة، تألیف:شیخ عبدالباری ندوی
5-حکیم الامة، نفوس و تأثرات، تألیف:شیخ عبدالماجد دریابادی

زندگینامه مولانا سید عبدالعزیز ساداتی

خاندان و تحصیلات

سید ‌عبدالعزیز ساداتی در خانواده‌ای متدّین و اهل‌فضل که نسل اندر نسل وارث علم نبوّت بود و سیادت و تولیت مذهبی مردم را برعهده داشت، در سال 1335ق./ 1295‌ش. در روستای کرگین شهرستان سرباز بلوچستان دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش، ملا سید محمّدصادق، عالمی فاضل از خاندان سادات بود که از روستای دزّک سراوان به سرباز مهاجرت کرده بود و مدّتی در آن‌جا به تعلیم و تبلیغ ‌پرداخت و مرجع عام و خاصّ قرار ‌گرفت، امّا زمانی که برادر بزرگوارش قاضی ملا سید غلام‌محمّد، در سراوان وفات کرد، مردم از وی ‌خواستند به سراوان بازگردد و مسند قضاوت و امور مذهبی را به‌عهده گیرد، ایشان به همراه خانواده و فرزندان از جمله سید عبدالعزیز به سراوان و روستای دزّک بازگشت.

ناگفته نماند که دزّک از قدیم‌الایام یکی از مراکز حکومت محلّی در بلوچستان بوده است. هم‌چنین در این دهستان مرکزی دینی وجود داشته که توسط آبا و اجداد مولانا ساداتی برای تعلیم و تربیت دینی و رفع نزاع‌های مردم بنیان‌گذاری و همواره محلّ رجوع مردم از مناطق مختلف بوده است. اوّلین نماز جمعه منطقه نیز در مسجد جامع دزّک که به مسجد جمعه معروف است برگزار ‌شده است. قدمت این مسجد بیش از هشتصد و پنجاه سال است و در طول این مدّت نیاکان مولانا ساداتی امامت جمعه و جماعات و امور دیگر مذهبی مانند قضاوت و حلّ و فصل منازعات را انجام می‌دادند. از آن‌جا که عالم و روحانی‌ای در بین اقوام و طوایف دیگر نبود، مردم این شغل را همیشه مربوط به خاندان سادات می‌دانستند.

 

 

بيشتر در ادامه مطلب... 

شهید مولانا فیض محمد حسین‌بر

ولادت و تحصیلات:

استاد شهید مولانا فیض محمد حسین‌بر فرزند گل محمد در سال 1325شمسی در شهر گُشت، از توابع شهرستان سراوان در خانواده‌ای متوسط و مذهبی دیده به جهان گشود، پدرش به کار کشاورزی مشغول بود. در سن شش سالگی پدرش را از دست داد و در آغوش پر مهر مادر پرورش یافت، تحصیلات ابتدایی خود را تا سال ششم ابتدایی در دبستان خیام گُشت به پایان رساند، بنا به شوق فراوانی که به آموختن علوم اسلامی داشت، وارد حوزه علمیه عین العلوم گُشت شد و از محضر اساتیدی هم‌چون: جناب شیخ الحدیث استاد علامه سید محمد یوسف حسین‌پور، حضرت مولانا ابوالحسن حسین‌بر و مولانا محمد عثمان باران‌زهی بهره برد و سپس به حوزه علمیه دارالعلوم زنگیان سراوان رفت و در محضر عالم و عارف نامی، جناب مولانا سید عبدالعزیز ساداتی و اساتید آن مدرسه به فراگیری علم پرداخت و برای گذراندن تحصیلات پایانی به پاکستان رفت و در جامعه دارالعلوم کراچی ثبت‌نام کرد و از محضر اساتید مانند: مفتی اعظم پاکستان مفتی محمد شفیع عثمانی، مولانا اکبرعلی سهارنپوری، مولانا شمس الحق، مولانا سحبان محمود، مولانا محمد رفیع عثمانی و شیخ الاسلام مفتی محمد تقی عثمانی دانش آموخت و فارغ التحصیل شد و پس از سه سال دوری به زادگاهش بازگشت.

مسؤولیت‌ها و خدمات:

مولانا فیض محمد پس از بازگشت به ایران، تصمیم گرفت که مدرسه‌ای به نام دارالعلوم راه‌اندازی نماید و به نشر معارف اسلامی بپردازد، ولی سرانجام از تصمیم خود باز آمد و پس از سه سال به حوزه علمیه عین العلوم گُشت پیوست و کار تدریس را آغاز کرد، ایشان شوق فراوانی به آموزش دانش به طلاب داشت و همیشه مجالس سخنرانی، بحث و مناظره دایر می‌کرد و طلاب را به سوی معنویات دعوت می‌داد، ایشان تا موقع شهادت مسؤولیت خطیر تدریس علوم دینی را به عهده داشت و به مسایل فرهنگی نیز علاقه زایدالوصفی داشت و جزو شورای نویسندگان نشریه عین العلوم گُشت بود.

مولانا حسین‌بر با تلاش و تحقیق فراوان توانست در اکثر رشته‌های علوم اسلامی تسلط یابد، به گونه‌ای که آگاهی‌های ژرف وی هر بیننده وشنونده‌ای را به شگفتی وامی‌داشت، در علوم فقه، اصول فقه، تاریخ، تفسیر، فلسفه، منطق، کلام و ادبیات عرب صاحب‌نظر بود و به ادبیات فارسی، اردو و عربی نیز کاملاً تسلط داشت.

اخلاق:

مولانا فیض محمد دارای اخلاقی نیکو بود، برای دوستان مشاوری امین و دلسوز بود، به مادرش بی‌اندازه احترام می‌گذاشت، فردی متواضع، فروتن و مهربان بود و با همه‌ی اقشار با چهره‌ای خندان برخورد می‌کرد و برای حل مشکلات مردم از هیچ کوششی دریغ نمی‌ورزید، به درماندگان و افراد محروم کمک می‌نمود، فردی بسیار پرهیزکار بود و از هوش و ذکاوتی سرشار و ذهنی وقاد بهره‌مند بود و در رفتارش همواره جانب ادب و احترام را رعایت می‌نمود.

با کودکان رفتاری مناسب داشت و به آن‌ها محبت می‌ورزید و آنان را به رفتن به مسجد و ادای فرایض دینی تشویق می‌کرد و مسایل مذهبی را به آنان آموزش می‌داد.

خانواده:

ایشان در سال با دختر عمویش که فردی باتقوا و متدین بود، ازدواج کرد که ثمره‌ی این پیوند مبارک 5فرزند صالح و نیک است که پسرانش جناب محمد رفیع حسین‌بر و دکتر محمود حسین‌بر می‌باشند.

آثار:

زندگی مولانا حسین‌بر با تدریس، تحقیق و مطالعه‌ی کتاب‌ها عجین شده بود و به نوشتن علاقه‌ی زاید الوصفی داشت و چندین مقاله در رابطه‌ی تفسیر قرآن نگاشته است که برخی در نشریه حوزه علمیه عین العلوم گشت به چاپ رسیده است، ایشان تصمیم داشتند که تفسیر معارف القرآن که استادش نگاشته بود، را به فارسی ترجمه کند که متأسفانه با شهادت وی این مهم تحقق نیافت، البته این تفسیر بعدها توسط استاد علامه سیدمحمدیوسف حسین‌پور به فارسی ترجمه گردید و چاپ شد.

مولانا حسین‌بر به نوشتن تاریخ اسلام نیز اشتغال داشت که متأسفانه نوشته‌های وی پس از شهادت ایشان مفقود گردیده است، به‌علاوه کار ترجمه کتاب ینابیع الموده‌ی را نیز در دست داشتند که با شهادت ایشان، این آرزویش محقق نشد.

تنها اثری که از وی بر جای مانده است، حاشیه‌ای است که به زبان اردو بر کتاب اصلاح انقلاب امت از آثار حکیم الامه‌ی اشرف‌علی تهانوی نوشته است و در پاکستان چاپ شده است.

شهادت:

مولانا حسین‌بر در نیمه‌ی شب 22اردیبهشت ماه سال 1360 شمسی در منزلش فرا روی دیدگان همسر و فرزندانش با شلیک چندین گلوله توسط برخی مخالفان، مظلومانه به شهادت رسید، دشمنان از خدا بی‌خبر علاوه بر به شهادت رساندن وی، کتاب‌هایش و حتى قرآن را پاره نمودند و بر جرم خویش افزودند. شهادت، برگ زرینی بود که به کارنامه‌ی سراسر درخشان مولانا افزوده شد.

روحش شاد و یادش گرامی باد.

مشاهير اهل سنت (١)
علامه محمد شهداد سراواني
ولادت و تحصيلات:

فقيه بزرگ بلوچستان علامه محمدشهداد سراواني در سال 1342 هـ.ق. مطابق با 1301 شمسي در روستاي كهن ملك، از توابع شهرستان سيب و سوران، در خانواده‌اي متدين ديده به جهان گشود. روخواني قرآن را در زادگاه خويش از فردي به نام ملا عثمان فراگرفت. مقدمات و فارسي را از ملا عبدالرحيم، يكي از بستگان مادري فراگرفت و سپس براي ادامه‌ي تحصيل ره‌سپار سرباز شد و در روستاي دپكور به حوزه درس عالم برجسته و مجاهد نستوه مولانا عبدالله سربازي ـ پدر حضرت مولانا عبدالعزيز ملازاده ـ درآمد و در محضر او كتاب‌هاي مبادي علم فقه، مانند قدوري، كنزالدقائق و منية المصلي را خواند و در اوايل سال 1360 هـ.ق. از سرباز به سوران بازگشت. سفر به شبه قاره هند: علامه سراواني براي ادامه تحصيل، در ذي‌قعده سال 1360 هـ.ق. ره‌سپار شبه قاره هند كه زير استعمار سلطه انگليس بود، شد. ايشان در شهر كويته به كمك قاضي عبدالصمد سربازي كه در آن زمان از طرف والي قلات به عنوان قاضي وقت در شهر كويته مشغول خدمت بود، به مدرسه علوم ديني جامعه نصيريه كويته راه يافت و مبادي علوم و فنون از قبيل: صرف مير، نحومير، شرح مائة عامل، هداية النحو را ظرف يك سال در مدرسه مذكور فراگرفت. در دانشگاه 1361 هـ.ق. والي قلات به مولانا محمدشريف كشميري، مدير مدرسه جامعه نصيريه اعلام نمود كه هيأتي متشكل از 30 نفر از طلابي كه در سطح بالاتري هستند، را انتخاب و با مخارج والي قلات به دارالعلوم ديوبند اعزام كنند. بنابر اين دستور، 30 نفر از طلاب مدرسه تحت سرپرستي دو نفر از اساتيد برجسته، از ايستگاه راه‌آهن سيبي به وسيله‌ي قطار به دارالعلوم ديوبند اعزام شدند كه يكي از اين 30 نفر معلامه محمدشهداد سراواني بود. علامه سراواني در سال 1361 هـ.ق. در دانشگاه ديوبند هند ثبت‌نام نمود و در رشته‌هاي علم فقه، منطق، كلام، ادبيات عرب و ديگر علوم اسلامي به تحصيل ادامه داد و از محضر اساتيد برجسته و نام‌دار آن ديار از جمله: شيخ الاسلام مولانا حسين‌احمد مدني، شيخ‌الادب مولانا اعزارعلي، شيخ‌المعقول و المنقول مولانا ابراهيم بلياوي و مولانا عبدالسميع و ديگر بزرگان استفاده نمود و سرانجام در سال 1367 هـ.ق. برابر با 1325 شمسي، پس از پايان تحصيلات عالي در دارالعلوم ديوبند، به ايران بازگشت.

مسئوليت‌ها و خدمات:

علامه سراواني پس از بازگشت از هند، در شهرستان سيب و سوران فعاليت‌هاي علمي و فرهنگي خود را آغاز كرد و به تدريس، تبليغ، حل و فصل خصومت‌ها، مبارزه با مفاسد اجتماعي، پاسخ گويي به نيازهاي معنوي و گسترش امور فرهنگي و مذهبي همت گماشت. بر اثر تلاش‌هاي شبانه‌روزي، شهرت علمي و سخن‌وري ايشان سراسر منطقه را فراگرفت و مردم از نقاط دور و نزديك براي استفاده از اين مشعل فروزان علم و عرفان گرد مي‌آمدند. علامه سراواني در ماه شوال سال 1369 هـ.ق. از راه آبادان و كويت به منظور اداي فريضه حج عازم حرمين شد و به توفيق خداوند به زيارت خانه‌ي خدا و حرم رسول خدا صلي الله عليه و سلم مشرف گرديد. در سال 1375 هـ.ق. علماي منطقه در سرجو سراوان نسبت به تأسيس مدرسه ديني مجمع العلوم بحث و تبادل نظر كردند، در آن جلسه كه اكثر علماي بلوچستان، به خصوص علما و رهبران بزرگ فكري و ديني از جمله شيخ الاسلام امام عبدالواحد سيدزاده معروف به حضرت صاحب، حضرت مولانا عبدالعزيز ملازاده، حضرت مولانا قمرالدين ملازهي شركت داشتند، مقرر گرديد كه مدرسه در محل سرجو تأسيس شود و علامه سراواني اداره مدرسه را به عهده بگيرند، اما ايشان بنا بر عللي در سال نخست موفق به اداره آن نشدند كه به همين خاطر در سال اول شيخ الاسلام امام عبدالواحد سيدزاده مسئوليت اداره‌‌ي آن را پذيرفتند، سال بعد علامه سراواني از سوران به سرجو منتقل شدند و اداره‌ي اين مركز علمي را به مدت 25 سال (تا سال 1360 شمسي) بر عهده داشتند. در سال 1360 به زاهدان رفت و با پذيرفتن عهده‌ي قضا در دادسراي انقلاب اسلامس، به عنوان حاكم شرع به خدمت مشغول شدند. ايشان در اين مدت نيز از نشر معارف اسلامي غافل نماندند و در مدرسه‌ي علوم ديني حماديه جام جم به تدريس پرداختند. علامه سراواني دايرة المعارف علوم اسلامي بود كه مورد وثوق و اعتماد علما و توده‌ي مردم بود و در فقه اسلامي چنان تبحر ژرفي داشتند كه از سوي علماي منطقه به عنوان فقيه بلوچستان ملقب گشت.

آثار:

علامه سراواني نياز جامعه به كتاب‌هاي مذهبي را به خوبي درك كرده بود و براي پاسخ‌گويي به اين نياز دست به تأليف و ترجمه زد كه در آگاهي مردم به مسائل و امورات ديني مؤثر بود. آثار ايشان كه شامل تأليف و ترجمه مي‌باشند، عبارت‌اند از:

1. زبدة العقايد (تأليف)؛

2. سرور شهيدان (ترجمه)؛ اين كتاب توسط عبدالستار حسين‌بر تحقيق و بررسي شده و به زودي چاپ خواهد شد.

3. قول معقول در حكم آمپول (تأليف)؛

4. نماز مصور (تأليف)؛

5. تفهيمات علي رضي الله عنه (ترجمه)؛

6. فضيلت جمعه (تأليف)؛

7. بيت المقدس و فتوحات اسلامي (تأليف)؛

8. جامع المسائل در 2 جلد (تأليف)؛

9. داستان خاتم النبيين (تأليف)؛

10. مسئله اثبات وجود خدا (تأليف)؛

11. نماز كامل (ترجمه)؛

12. عقد ام كلثوم (ترجمه)؛

13. رفع الالتباك عن مسئلة التنباك (تأليف)؛

14. تيسير المنطق (ترجمه) اين كتاب توسط استاد عبدالحكيم سيدزاده تسهيل و بازنويسي شده و به چاپ رسيده است.

15. فضائل و مسائل رمضان (تأليف)؛

16. علوم القرآن (ترجمه اين كتاب بر اثر وفات علامه سراواني ناتمام مانده بود كه علامه سيد محمد يوسف حسين‌پور آن را به پايان رساند و چاپ نمود).

وفات:

علامه سراواني در ماه شعبان سال 1407هـ.ق. جهت شركت در اجتماع سه روزه نهضت دعوت و تبليغ عازم شهر پنج‌گور پاكستان شد و سرانجام در 22 شعبان 1407 هـ.ق. در همان جا چشم از جهان فرو بست و در پنج‌گور به خاك سپرده شد. روحش شاد و يادش گرامي باد

علماي ديوبند و خدمات آنان به حديث(٣)
مولانا اسلم شیخوپوری- حفظه الله- که از نویسندگان چیره دست و معروف پاکستان است احساسات خویش را در رابطه با تکمله فتح الملهم چنین اظهار می دارد: «زمانیکه ناصرالحدیث امام شافعی- رحمه الله- اثر خویش بنام"الرساله" را بر اصول فقه نوشت امام جرح و تعدیل عبدالرحمن بن مهدی آن را مطالعه و پس از مطالعه اظهار داشتند:« ما ظننت أن الله خلق مثل هذا الرجل»؛ گمان نمی کنم خداوند متعال مانند این شخص را آفریده باشد. لذا علامه اسلم شیخوپوری می فرماید:« اگر امروز امام عبدالرحمن بن مهدی حیات داشت و تکمله فتح الملهم را مطالعه می کرد قطعا این جمله را در ارتباط باعلامه تقی عثمانی- حفظه الله- تکرار می فرمود» (4)

اعلاء السنن
از دیرباز یکی از اتهامات بی اساس و غیر واقعی را که بعضی از متعصبین و افراد ناآگاه بر مذهب و مسلک امام اعظم ابوحنیفه وارد می کردند این بود که مذهب حنفی با احادیث موید نیست و در این مذهب قیاس و رأی بر حدیث ترجیح دارد، از طرفی دیگر از جمله شعارهای عملی دارالعلوم دیوبند تصلب بر مذهب حنفی بود، لذا برای جلوگیری از این نوع انتقادات مغرضانه علامه اشرفعلی تهانوی که از اساتید برجسته دارالعلوم دیوبند می باشد به فکر ترتیب و تهیه کتابی در علم حدیث که مشتمل بر آثار، روایات و احادیث مؤیّد مسلک و مسایل احناف بودند ایشان به شاگردان خویش دستور دادند که این خدمت عظیم را انجام دهند. شاگردان مختلفی قلم به دست گرفتند و هر یک از آنها آثار ارزشمندی تهیه و ترتیب دادند اما از میان همه آنها علامه ظفراحمد عثمانی متوفی 1394هـ بیشتر درخشید و با جمع و ترتیب احادیث گهربار رسول الله- صلی الله علیه وسلم- و تالیف آن مجموعه در بیست و یک جلد بنام "إعلاء السنن" خدمت بسیار بزرگی برای اسلام و مسلمین و احادیث نبوی انجام داد- این کتاب جامع ترین کتاب برای ادلّه مذهب حنفی بشمار می آید و در نوع خودش بی نظیر است.

آثار علما و محدثین دیوبند
علاوه از کتب حدیث و شروحات گذشته، شروحات و تعلیقات بیشماری بر کتب حدیث بویژه بر صحاح سته توسط محدثین عظام دارالعلوم دیوبند نوشته شده که درقسمت پایانی این مقاله به معرفی بعضی از آنان در حد ذکر نام اشاره می گردد:
الف- «فیض الباری علی صحیح البخاری»: که از افادات علامة العصرمولانا انورشاه کشمیری می باشد که توسط شاگرد ارشدشان علامه بدرعالم میرتهی جمع آوری و ترتیب داده شد.
ب-«التعلیق المحمود علی سنن ابی داود»: تعلیقی است بر سنن ابی داود که توسط محدث توانا مولانا فخرالحسن گنگوهی نوشته شد و این تعلیق کاملاً علمی و مشهور است.
ج-«حاشیه بر سنن ابن ماجه»: که این اثر نیز از مولانا فخرالحسن گنگوهی می باشد، دراین حاشیه ایشان بر شرح علامه سیوطی و شرح مولانا شیخ عبدالغنی بن ابی سعید مجددی دهلوی بر ابن ماجه اضافاتی نوشتند.
د-«العرف الشذی علی سنن الترمذی»: از افادات علامه انورشاه کشمیری که توسط شاگردان ایشان جمع آوری گردید.
د-«معارف السنن»: شرح نسبتاً مبسوطی است بر سنن ترمذی که توسط شاگر نجیب و رشید علامه کشمیری یعنی علامه محمد یوسف بنوری تهیه و ترتیب یافت.
هـ-«تعلیق مولانا محمد زکریا بر سنن نسائی»: که از افادات مشایخ و اساتذه ایشان یعنی علامه رشید احمد گنگوهی، مولانا خلیل احمد سهارنپوری و مولانا محمد یحیی می باشد و این تعلیق مشتمل بر حل مقامات مشکل نسائی و بحث محققانه بر قول نسائی «هذا منکر»و «هذا صواب» هست.
و-«أمانی الأخبار شرح معانی الآثار»: این شرح، اثر امام الدعوة مولانا محمد یوسف کاندهلوی می باشد. اما مع الأسف این شرح نیز کامل نشد که مولانا محمد یوسف به لقاء الله شتافت. البته چهار جلد آن چاپ و در دسترس می باشد.
به هر حال خدمات علمای دارالعلوم دیوبند در بخش حدیث بسیار فراتر از آنند که در این مختصر بگنجند اما آنچه که در پایان این مقاله قابل ذکر است اینکه؛ احادیث نبوی و علوم آن با طبیعت، مزاج و گوشت وخون علمای دیوبند آمیخته شده بود. این پیکران علوم قرآن و سنت، حاملین این علم شریف و مسببین علم الحدیث درشبه قاره هند و آسیا بودند. رحمة الله علیهم رحمة واسعة وافرة کاملة.


منابع:

1- المسلمون فی الهند، تالیف: امام ابوالحسن ندوی- رحمه الله-.
2- مقدمه کتاب تکمله فتح الملهم بقلم شیخ دکتر یوسف قرضاوی.
3- درس صحیح مسلم فی ضوء تکمله فتح الملهم.

4- درس صحیح مسلم فی ضوء تکمله فتح الملهم.
▫▫◽⬜◽▫▫
نوشته شده:مولانا عبدالغني بدري